oryginał
oryginał (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. osoba o ekscentrycznym wyglądzie lub zachowaniu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oryginał oryginały dopełniacz oryginału oryginałów celownik oryginałowi oryginałom biernik oryginał oryginały narzędnik oryginałem oryginałami miejscownik oryginale oryginałach wołacz oryginale oryginały - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oryginał oryginały / oryginałowie dopełniacz oryginała oryginałów celownik oryginałowi oryginałom biernik oryginała oryginałów narzędnik oryginałem oryginałami miejscownik oryginale oryginałach wołacz oryginale oryginały / oryginałowie
- przykłady:
- (1.1) Musi mi pani dać oryginał swojego dowodu osobistego do skserowania.
- (2.1) Z Baśki to trochę oryginał z tym wchodzeniem z gitarą na dachy bloków i muzykowaniem stamtąd.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) autentyk, pierwowzór, matka, prototyp, macierz, matryca
- (2.1) ekscentryk, gwiazda, dziwak, dziwoląg
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oryginalność
- przym. oryginalny
- przysł. oryginalnie
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) original; (2.1) original, character, oddball, eccentric, curiosity, freak
- bułgarski: (1.1) оригинал m; (2.1) оригинал m
- czeski: (1.1) originál m
- duński: (1.1) original w; (2.1) original w
- japoński: (1.1) 本物 (ほんもの, honmono)
- jidysz: (1.1) אָריגינאַל m (original)
- niemiecki: (1.1) Original n; (2.1) Original n
- norweski (bokmål): (1.1) original m; (2.1) original m
- norweski (nynorsk): (1.1) original m; (2.1) original m
- nowogrecki: (1.1) πρωτότυπο n
- rosyjski: (1.1) оригинал m, подлинник m
- szwedzki: (1.1) original n; (2.1) original n
- ukraiński: (1.1) оригіна́л m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.