komnata

komnata (język polski)

komnata (1.1)

wymowa:

​, IPA: [kɔ̃mˈnata], AS: [kõmnata], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pomieszczenie mieszkalne w pałacu lub rezydencji, zwykle pełne przepychu; zob. też komnata w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	komnata	komnaty
dopełniacz	komnaty	komnat
celownik	komnacie	komnatom
biernik	komnatę	komnaty
narzędnik	komnatą	komnatami
miejscownik	komnacie	komnatach
wołacz	komnato	komnaty

przykłady:

(1.1) W głębi komnaty stała złocista otomana, a na niej spoczywała piękna królewna, która właśnie paląc nargile ziewała tak czarownie, że nie mogłem oderwać oczu od jej wdzięcznych i porywająco słodkich poziewań.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. komnatka ż

przym. komnatowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. komemate < wł. caminata → izba z piecem < wł. camino → piec < łac. caminus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chamber
• bułgarski: (1.1) стая в дворец
• esperanto: (1.1) ĉambro
• hiszpański: (1.1) aposento m
• łaciński: (1.1) cubiculum n
• niemiecki: (1.1) Gemach n
• rosyjski: (1.1) пала́та ż, поко́й m, черто́г m
• slovio: (1.1) komnat
• ukraiński: (1.1) кімната ż

źródła: