kość

kość (język polski)

kość (1.1)

kości (1.2)

kość (1.3) RAM

kości (1.4)

wymowa:

​, IPA: [kɔɕt͡ɕ], AS: [kość]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. część szkieletu ludzi lub zwierząt; zob. też kość w Wikipedii

(1.2) elektron. pot. układ scalony

(1.3) inform. pot. niewielki podzespół na płytce drukowanej

(1.4) wielościan z oczkami służący do gry; zob. też kość do gry w Wikipedii

(1.5) zob. kości

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kość	kości
dopełniacz	kości	kości
celownik	kości	kościom
biernik	kość	kości
narzędnik	kością	kośćmi
miejscownik	kości	kościach
wołacz	kości	kości

przykłady:

(1.1) Kość udowa jest kością długą.

(1.1) Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała!

(1.2) Dzisiejsze kości są bardzo wydajne.

(1.4) Rzuć kośćmi dwa razy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wydatne kości policzkowe

(1.3) kość pamięci

(1.4) rzucać kością

synonimy:

(1.1) gnat

(1.2) scalak, chip

(1.4) kostka, kostka do gry

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kość biodrowa, kość ciemieniowa, kość czołowa, kość gnykowa, kość guziczna, kość jarzmowa, kość klinowa, kość krzyżowa, kość kulszowa, kość łokciowa, kość łonowa, kość miednicowa, kość miedniczna, kość międzyszczękowa, kość ogonowa, kość pacierzowa, kość pneumatyczna, kość policzkowa, kość potyliczna, kość promieniowa, kość sitowa, kość skokowa, kość skroniowa, kość strzałkowa • kowadełko, kręg, lemiesz, łopatka, miednica, młoteczek, mostek, obojczyk, paliczek, piszczel, potylica, rzepka, strzemiączko, szczęka, ząb, żebro, żuchwa

holonimy:

(1.1) szkielet, kościec

meronimy:

(1.1) szpik

wyrazy pokrewne:

rzecz. ość, kościec m, kostucha ż, okostna ż

zdrobn. kostka ż, kosteczka ż

czas. kostnieć, skostnieć

przym. kostny, kościsty, kościany

związki frazeologiczne:

dać w kość • dostać w kość • do szpiku kości • kości zostały rzucone • kość niezgody • kość słoniowa • policzyć kości / porachować kości • rozejść się po kościach • psia kość • skóra i kości • z krwi i kości • zamknąć się w wieży z kości słoniowej • zepsuty do szpiku kości • zmarznąć na kość • każdemu psu kość luba

etymologia:

prasł. *kostь < praindoeur. *h₃ost-

por. łac. os, gr. ὀστέον, alb. asht, sanskr. अस्थि, oset. ӕстӕг

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) been
• albański: (1.1) kockë ż; (1.4) zar
• aleucki: (1.1) qagnaq, qagna-x̂
• angielski: (1.1) bone; (1.3) die; (1.4) die
• arabski: (1.1) عظم (‘aẓm), marok. arab. عضم
• asamski: (1.1) হাড়
• awestyjski: (1.1) 𐬀𐬯𐬙
• baskijski: (1.1) hezur; (1.4) dado
• bhodźpuri: (1.1) हड़्डी ż
• białoruski: (1.1) косць ż
• bośniacki: (1.1) kost ż
• bretoński: (1.3) diñs m
• bułgarski: (1.1) кост ż, кокал m; (1.4) зар m, зарче n; (1.5) ямб m, генерал m
• chiński standardowy: (1.1) 骨 (gǔ), 骨头 (gǔtou); (1.4) 骰子 (tóuzi), 色子 (shǎizi)
• chorwacki: (1.1) kost ż; (1.4) kocka ż
• czeski: (1.1) kost ż; (1.4) kostka ż
• dolnołużycki: (1.1) kósć ż; (1.4) kóstka ż
• duński: (1.1) knogle w, ben n; (1.4) terning w
• elfdalski: (1.1) bien n
• esperanto: (1.1) osto; (1.4) ĵetkubo, ludosto, osteto
• estoński: (1.4) täring
• fidżyjski: (1.1) sui
• fiński: (1.1) luu; (1.4) noppa, arpakuutio
• francuski: (1.1) os m; (1.4) dé m
• fryzyjski: (1.4) dobbelstien
• galicyjski: (1.1) óso
• górnołużycki: (1.1) kósć ż; (1.4) kóstka ż
• guarani: (1.1) kangue
• gudźarati: (1.1) હાડકું n (hāḍakuṁ)
• hawajski: (1.1) iwi
• hebrajski: (1.1) עצם ż (ecem); (1.4) קוביה ż (kubija)
• hindi: (1.1) अस्थि
• hiszpański: (1.1) hueso m; (1.4) dado m
• ido: (1.4) lud-kubo
• indonezyjski: (1.1) tulang
• interlingua: (1.1) osso; (1.4) dato
• islandzki: (1.1) bein n
• japoński: (1.1) 骨 (ほね, hone); (1.4) サイコロ / 賽子 / 骰子 (さいころ, saikoro)
• jidysz: (1.1) ביין m (bejn); (1.4) ווערפֿל m (werfl), ביינדל n (bejndl), טאָפּלשטיין m (toplsztejn)
• kaszubski: (1.1) gnôt m
• kataloński: (1.1) os m; (1.4) dau m
• kazachski: (1.1) сүйек
• koreański: (1.4) 주사위 (chusawi)
• krymskotatarski: (1.1) süyek
• litewski: (1.1) kaulas m; (1.4) kauliukas
• łaciński: (1.1) os; (1.4) talus m, tessera ż
• łotewski: (1.1) kauls m
• manx: (1.1) craue m
• niderlandzki: (1.1) bot n; (1.4) dobbelsteen, teerling
• niemiecki: (1.1) Knochen m, Bein n; (1.2) Speicher m; (1.4) Würfel m
• norweski (bokmål): (1.1) bein n, ben n, knokkel m; (1.3) terning
• norweski (nynorsk): (1.1) bein n
• norweski (riksmål): (1.1) bein n
• nowogrecki: (1.1) οστό n; (1.4) ζάρι n, κύβος m
• omahijsko-ponkaski: (1.1) wahí
• ormiański: (1.1) ոսկոր
• pali: (1.1) aṭṭhi n
• połabski: (1.1) ťüst ż
• portugalski: (1.1) osso m; (1.4) dado m
• rosyjski: (1.1) кость ż; (1.4) кость ż
• rumuński: (1.4) zar m
• sanskryt: (1.1) अस्थि
• serbski: (1.1) кост ż; (1.4) коцка ż
• shona: (1.1) pfupa
• słowacki: (1.4) kosť ż
• słoweński: (1.1) kost ż; (1.4) kocka ż
• staroangielski: (1.1) bān
• starofryzyjski: (1.1) ben n
• staroirlandzki: (1.1) cnáim m
• suahili: (1.1) mfupa
• sycylijski: (1.4) dadu m
• szwedzki: (1.1) ben n; (1.4) tärning
• telugu: (1.1) ఎముక (emuka), బొమిక (bomike), బొక్క (bokka); (1.4) పాచిక (paachika)
• turecki: (1.1) kemik; (1.4) zar
• tuvalu: (1.1) ivi
• ukraiński: (1.1) кість ż, кістка ż
• umbundu: (1.1) ekepa
• urdu: (1.1) ہڈی ż
• węgierski: (1.1) csont
• wietnamski: (1.1) xương; (1.4) dobókocka, kocka
• wilamowski: (1.1) knoh ż, knocha ż, baen n, bǡn n, baan n
• włoski: (1.1) osso; (1.2) piastrina ż; (1.4) dado m

źródła: