Przejdź do zawartości

iustus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

iustus (język łaciński)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) prawomocny[1]
(1.2) legalnie wybrany, prawowity[1]
(1.3) należny, słuszny[1]
(1.4) uzasadniony, zrozumiały[1]
(1.5) sprawiedliwy, prawy[1]
(1.6) o ukształtowaniu terenu: korzystny[1]
(1.7) właściwy, odpowiedni[1]
(1.8) kompletny, pełny (pod względem rozmiaru, ilości)[1]
(1.9) wojsk. w pełnej sile[1]
(1.10) o walkach formacji: regularny[1]
(1.11) zasługujący na (jakieś) miano[1]
(1.12) normalny, prawidłowy[1]
odmiana:
(1.1-12) iust|us, ~a, ~um; st. wyższy iustior; st. najwyższy iustissimus
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ius, iustitia
przysł. iuste
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) od ius (prawo, przepisy, władza, sprawiedliwość)
uwagi:
(1.1-12) pochodząca ze średniowiecza forma równoważna i=j (justus, st. wyższy justior; st. najwyższy justissimus)
(1.1-12) imiona, które pochodzą od tego słowa: Justyn, Justyna
źródła:
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Hasło „iustus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 371-372.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=iustus&oldid=6680717”