eon

eon (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɛɔ̃n], AS: [eõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wiek, era

(1.2) geol. największa jednostka czasu w dziejach Ziemi, dzieląca się na ery

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) filoz. w gnostycyzmie: istota pośrednicząca pomiędzy stwórcą a stworzeniem

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eon	eony
dopełniacz	eonu	eonów
celownik	eonowi	eonom
biernik	eon	eony
narzędnik	eonem	eonami
miejscownik	eonie	eonach
wołacz	eonie	eony

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	eon	eonowie / eoni
dopełniacz	eona	eonów
celownik	eonowi	eonom
biernik	eona	eonów
narzędnik	eonem	eonami
miejscownik	eonie	eonach
wołacz	eonie	eonowie / eoni
depr. M. i W. lm: (te) eony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) eon
• baskijski: (1.1) eon
• hiszpański: (1.1) eón m; (1.2) eón m
• kataloński: (1.1) eó m; (1.2) eó m
• nowogrecki: (1.1) αιώνας m; (1.2) αιώνας m
• rosyjski: (1.2) эон; (2.1) эон
• słowacki: (1.2) eón m

źródła:

eon (język angielski)

wymowa:

wymowa amerykańska

IPA: /ˈiː.ɒn/

wymowa australijska

​

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) eon

(1.2) pot. bardzo długo, wieczność

odmiana:

(1.1-2) lp eon; lm eons

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. αἰών (aiṓn) → wiek

uwagi:

źródła:

eon (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) geol. eon

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: