biżuteria

biżuteria (język polski)

biżuteria (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌbʲiʒuˈtɛrʲja], AS: [bʹižuterʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przedmioty wyrabiane z metali szlachetnych i kamieni szlachetnych (lub ich imitacji) służące do ozdoby stroju, ciała; zob. też biżuteria w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	biżuteria
dopełniacz	biżuterii
celownik	biżuterii
biernik	biżuterię
narzędnik	biżuterią
miejscownik	biżuterii
wołacz	biżuterio

przykłady:

(1.1) Same szyją swoje ubrania i robią swoją biżuterię.

składnia:

kolokacje:

(1.1) czeska biżuteria

synonimy:

(1.1) środ. biżu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) bransoleta, brosza, klips, kolczyk, kolia, korale, naszyjnik, obrączka, pierścień, spinka, sygnet, wisiorek

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. biżuteryjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. bijouterie < franc. bijou < bret. bizon → pierścień < bret. biz → palec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) jewel, jewelry, jewellery
• arabski: (1.1) مجوهرات ż lm
• duński: (1.1) bijouteri n
• esperanto: (1.1) juvelaro
• francuski: (1.1) bijouterie ż, bijoux m lm
• gudźarati: (1.1) ઝવેરાત n (jhavērāta)
• hiszpański: (1.1) joyería ż, joyas ż lm, bisutería ż
• japoński: (1.1) 宝石類 (ほうせきるい, hōsekirui), 宝飾品 (ほうしょくひん, hōshokuhin), 装身具 (そうしんぐ, sōshingu)
• jidysz: (1.1) צירונג n (cirung)
• kaszubski: (1.1) biżuteriô ż
• litewski: (1.1) bižuterija ż
• niemiecki: (1.1) Geschmeide n
• nowogrecki: (1.1) κόσμημα n
• nowopruski: (1.1) bižuterīja ż
• slovio: (1.1) dragcenost
• słowacki: (1.1) bižutéria ż
• suahili: (1.1) kito
• szwedzki: (1.1) juveler lm
• ukraiński: (1.1) біжутерія ż
• wilamowski: (1.1) biżuteryj ż
• włoski: (1.1) gioiello m

źródła: