Zespół Mallory’ego-Weissa
 Endoskopowy obraz zespołu Mallory’ego-Weissa | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Zespół Mallory’ego-Weissa (ang. Mallory-Weiss syndrome) – podłużne pęknięcie błony śluzowej przełyku, zlokalizowane w okolicy wpustu żołądka, związane zwykle z wymiotami.
Zespół został opisany po raz pierwszy przez George’a Kennetha Mallory’ego i Somę Weissa w 1929[1].
Etiopatogeneza
[edytuj | edytuj kod]Pęknięcie błony śluzowej w zespole Mallory’ego-Weissa powstaje najczęściej na skutek gwałtownych i obfitych wymiotów (około 40% chorych wymioty jednak neguje[2]). Zespół Mallory’ego-Weissa najczęściej występuje u alkoholików lub osób, które nadużywają często alkoholu (wiąże się to z uporczywymi wymiotami)[3][4][5]. Może być również wywołany przez niepowściągliwe wymioty ciężarnych[6]. Czynnikiem ryzyka zespołu Mallory’ego-Weissa jest także bulimia[7][8] i prawdopodobnie przepuklina rozworu przełykowego[2].
Obraz kliniczny i rozpoznanie
[edytuj | edytuj kod]Pęknięcia błony śluzowej nie osiągają znacznych rozmiarów, mogą być jednak powodem krwotoku, niekiedy masywnego, objawiającego się krwistymi bądź fusowatymi wymiotami, a także smolistym stolcem. Chorobę rozpoznaje się, badając endoskopowo okolicę połączenia przełyku z żołądkiem. Zespół Mallory’ego-Weissa należy odróżniać od zespołu Boerhaavego, w którym pęknięciu ulega cała ściana przełyku[9].
Leczenie
[edytuj | edytuj kod]Do opanowania uszkodzeń śluzówki zazwyczaj wystarczy leczenie zachowawcze (leki zobojętniające kwas żołądkowy, inhibitory pompy protonowej)[9][10], niekiedy jednak, w przypadku krwawienia, zastosować należy metody endoskopowe, np. elektrokoagulację, koagulację argonową lub z wykorzystaniem lasera[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Soma Weiss, George Kenneth Mallory. Hemorrhages from lacerations of the cardiac orifice of the stomach due to vomiting.. „American Journal of the Medical Sciences”. 178, s. 506-15, 1929.
- ↑ a b Yamada 2006 ↓, s. 235
- ↑ Caroli A., Follador R., Gobbi V., Breda P., Ricci G. [Mallory-Weiss syndrome. Personal experience and review of the literature]. „Minerva dietologica e gastroenterologica”. 1 (35), s. 7–12, Jan-Mar 1989. PMID: 2657497.
- ↑ M. Mincis, JM. Chebli, ST. Khouri, R. Mincis. [Ethanol and the gastrointestinal tract]. „Arq Gastroenterol”. 32 (3), s. 131-9, Jul-Sep 1995. PMID: 8728788.
- ↑ TL. MacMath. Alcohol and gastrointestinal bleeding.. „Emerg Med Clin North Am”. 8 (4), s. 859-72, Nov 1990. PMID: 2226291.
- ↑ Yamada 2006 ↓, s. 173
- ↑ Yamada 2006 ↓, s. 703
- ↑ Gabriele Bianchi Porro (red.): Gastroenterologia i hepatologia. Lublin: Czelej, 2003, s. 6. ISBN 83-88063-31-6.
- ↑ a b H.P. Wolff, T.R. (red.) Weihrauch: Terapia internistyczna. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 562-3. ISBN 83-87944-58-0.
- ↑ Yamada 2006 ↓, s. 20
- ↑ Yamada 2006 ↓, s. 25
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadataka Yamada (red.): Podręcznik gastroenterologii. Lublin: Wydawnictwo Czelej, 2006. ISBN 978-83-89309-92-1.
