Zbrodnie w Jarosławiczach
50°37′48″N 25°27′00″E/50,630000 25,450000| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
22 maja lub 18 czerwca 1943 |
| Liczba zabitych |
co najmniej 57 |
| Typ ataku | |
| Sprawca | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 50°37′48″N 25°27′00″E/50,630000 25,450000
| |
Zbrodnie w Jarosławiczach – zbrodnie na polskich oraz ukraińskich mieszkańcach wsi Jarosławicze dokonane przez oddział UPA oraz niezrzeszonych Ukraińców zamieszkałych we wsi.
Jarosławicze były wsią ukraińską, zamieszkaną ponadto przez kilkanaście rodzin polskich, a do roku 1941 lub 1942 także przez pojedyncze żydowskie. Oddziały UPA pojawiały się w miejscowości już w styczniu, lutym i maju 1943, jednak za każdym razem rezygnowały z napadu lub wyrządzały jedynie pomniejsze straty materialne. Według wspomnień zgromadzonych przez Władysława i Ewę Siemaszków, rankiem 22 maja lub 18 czerwca tego samego roku doszło do zmasowanego ataku na wieś, w czasie którego oddział UPA zamordował, w kilku przypadkach z użyciem tortur, co najmniej 54 Polaków. Zginęło również troje Ukraińców, którzy wcześniej czynnie pomagali Polakom. Pojedyncze osoby zdołały uciec z miejsca napadu. Następnego dnia Stanisław Żukowski, który w czasie masakry zdołał uratować się ucieczką, w towarzystwie stryja, mieszkańca Dubna, wrócił na miejsce zdarzenia w celu dokonania oceny sytuacji. Na miejscu obydwaj zostali zaatakowani i zabici przez miejscowych Ukraińców. Inni Polacy, którzy uciekli z Jarosławicz, otrzymali pomoc od czeskich mieszkańców sąsiedniej wsi Krupa Graniczna.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 65-66, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.