Przejdź do zawartości

Zachar Prilepin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zachar Prilepin
Захар Прилепин
Ilustracja
Zachar Prilepin (2020)
Pełne imię i nazwisko

Jewgienij Nikołajewicz Prilepin

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1975
Iljinka

Okres

od 1996

Przynależność polityczna

Partia Narodowo-Bolszewicka

Odznaczenia
Order Męstwa (Federacja Rosyjska)

Zachar Prilepin (ros. Захар Прилепин; ur. 7 lipca 1975 roku w Iljince koło Skopina w obwodzie riazańskim, jako Jewgienij Nikołajewicz Prilepin, ros. Евгений Николаевич Прилепин) – rosyjski dziennikarz i pisarz[1]. Od 1996 roku jest aktywistą Partii Narodowo-Bolszewickiej. Weteran obydwu wojen czeczeńskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 lipca 1975 roku we wsi Iljince w obwodzie riazańskim w rodzinie nauczyciela i pielęgniarki. Ukończył Państwowy Uniwersytet im. N. Łobaczewskiego w Niżnym Nowogrodzie. Służył jako kapitan specnazu OMON-u podczas operacji w Czeczenii w 1996 i 1999 r. Brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy po stronie separatystów. Był zastępcą dowódcy batalionu[2][3], a po powrocie do Rosji był zapraszany w związku z tym do telewizji, dzięki czemu rozszerzył swoją popularność i rozpoznawalność[4].

W 2020 r. zarejestrował ugrupowanie Za Prawdę, które wystawiło listy na wybory regionalne, zdobywając przy niskiej frekwencji ponad 100 tysięcy głosów i przekraczając pięcioprocentowy próg wyborczy w obwodzie riazańskim, gdzie Prilepin był liderem na jej liście[4].

Decyzją z dnia 28 lutego 2022 r. Rada Unii Europejskiej nałożyła na Prilepina sankcje za aktywne wspieranie lub realizację działań podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy, a także stabilność i bezpieczeństwo na Ukrainie[1].

6 maja 2023 r. w Niżnym Nowogrodzie przeprowadzono na niego zamach, do którego przyznał się ruch partyzancki ATESZ[5].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze utwory publikował w „Gazecie Literackiej” oraz organie Partii Narodowo-Bolszewickiej „Limonka”. Pierwszą książkę, poświęconą wojnie czeczeńskiej powieść – Patologie opublikował w 2005 roku. W 2006 roku ukazała się jego książka Sańkja. W 2007 wydana została powieść Grzech, która przyniosła Prilepinowi uznanie krytyków i nagrodę Narodowy Bestseller. Prilepin jest także autorem zbiorów opowiadań (Wojna, Rewolucja), esejów (Przyszedłem z Rosji) i wierszy. W 2010 r. wydał biografię radzieckiego pisarza Leonida Leonowa.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Patologie (2005)
  • Sańkja (2006)
  • Grzech (2007)
  • Czarna Małpa (2011)
  • Klasztor (2014)

Opowiadania

[edytuj | edytuj kod]
  • Buty pełne gorącej wódki (2008)
  • Wojna (antologia opowiadań) (2008)
  • Rewolucja (antologia opowiadań) (2009)
  • Przyszedłem z Rosji (2008)
  • Terra Tartarara (2009)
  • Imieniny serca. Rozmowy z rosyjską literaturą (2009)
  • Leonid Leonow. Jego gra była ogromna (2010)

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Prilepin jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Rosyjskiej Nagrody Literackiej Bestseller Narodowy 2008 za powieść Grzech. Za Sańkję otrzymał nagrodę Jasnej Polany oraz tytuł najlepszej powieści obcojęzycznej w Chinach. Była ona także nominowana do nagrody Rosyjskiego Bookera i nagrody Evrika w 2006 roku.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Żonaty, ma czworo dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Decyzja Rady (WPZIB) 2022/337 z dnia 28 lutego 2022 r. zmieniająca decyzję 2014/145/WPZiB w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (CELEX: 32022D0337).
  2. Michał Kacewicz: Zachar Prilepin, znany rosyjski pisarz i „nacboł” walczy w Donbasie. Newsweek.pl. [dostęp 2020-09-21].
  3. Wojciech Pięciak: Krwawe honoraria Zachara Prilepina. TygodnikPowszechny.pl. [dostęp 2020-09-21].
  4. a b Filip Rudnik, RUDNIK: Prilepin – z kart powieści wprost na kartę wyborczą [online], Kultura Liberalna, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).
  5. Kolejny zamach na ikonę „ruskiego miru”. Pisarz i propagandysta Zachar Prilepin w ciężkim stanie [online], belsat.eu [dostęp 2023-05-06].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]