Przejdź do zawartości

Wykrzyknienie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wykrzyknienie (inaczej eksklamacja, z łac. exclāmātiō; gr. ἐκφώνησις ekphṓnēsis)[1]figura retoryczna, wyraz, grupa wyrazów lub zdanie wykrzyknikowe, eliptyczne, często urwane (gr. ἀποσιώπησις aposiṓpēsisniedomówienie)[2], wtrącone w tok wypowiedzi, często w formie apostrofy. Adresat takiego wykrzyknienia może być mniej lub bardziej określony.

Wykrzyknienie zazwyczaj jest wyrazem emocjonalnego zaangażowania nadawcy wypowiedzi, sygnalizuje jego stan uczuciowy. Figura ta ma za zadanie wyrażać uczucia wstrętu, zachwytu, nienawiści, smutku itp.

Przykłady zdań z wykrzyknieniami: „Ojej, ona ma nowego kotka!”, „Och, zgubiłem swoje kapcie!”, „Ach, nie mam okularów!”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Henry George Liddell, Robert Scott: ἐκφώνησις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).
  2. Henry George Liddell, Robert Scott: ἀποσιώπησις. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-14]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2000, s. 122. ISBN 83-01-13851-3.
  • Ewa Miodońska-Brookes, Adam Kulawik, Marian Tatara: Zarys poetyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 364–365. ISBN 83-01-01751-1.
  • Mirosław Korolko: Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. ISBN 83-214-0695-5.