Przejdź do zawartości

William Beresford

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marszałek Beresford w mundurze z gwiazdami Orderu Łaźni i Orderu Gwelfów oraz Krzyżem Złotym Półwyspu

William Carr Beresford (ur. 2 października 1768, zm. 8 stycznia 1854) – brytyjski żołnierz, polityk, pierwszy wicehrabia Beresford.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Generał armii Brytyjskiej i Marszałek w armii Portugalskiej, który walczył wraz z Księciem Wellingtonem podczas wojny na Półwyspie Iberyjskim, która była częścią wojen napoleońskich. W 1828 roku otrzymał stanowisko master-general of the ordnance w pierwszym ministerstwie Wellingtona.

Został schwytany w czasie pierwszej inwazji na Buenos Aires w 1806 po tym, jak został pokonany przez obrońców miasta.

Najbardziej znaną akcją z jego niezależnym dowodzeniem była Bitwa pod Albuerą.

Odznaczony Krzyżami Wielkimi Orderów Łaźni (1815), Gwelfów (1818)[1], Wieży i Miecza, Św. Ferdynanda i Zasługi, Św. Hermenegilda i Św. Ferdynanda[2], a także Krzyżem Złotym Półwyspu z siedmioma klamrami (za dowodzenie w jedenastu wygranych bitwach) oraz Medalem Służby Ogólnej Wojskowej z klamrami CIUDAD RODRIGO i EGYPT za udział w dwóch wygranych bitwach[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Lt.-Gen. William Carr Beresford, 1st and last Viscount Beresford of Beresford1
  2. ↑ A List of the Officers of the Army and of the Corps of Royal Marines, Great Britain. War Office, 1822 s. 112
  3. ↑ Bob Burnham, Ron McGuigan: The British Army Against Napoleon. Yorkshire: Frontline Books, 2010, s. 258
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=William_Beresford&oldid=64075233”