Włókna polimerowe do zbrojenia betonu
Włókna polimerowe do zbrojenia betonu (syntetyczne) – jeden z rodzajów włókien stosowany do modyfikowania betonu. W wyniku ich dodania powstaje kompozyt zwany fibrobetonem. Występują w postaci prostych lub odkształconych fragmentów wytłaczanego i ciętego materiału polimerowego[1]. Najczęściej są to cienkie nitki i sztywne pręciki, czasem o postrzępionej powierzchni[2].
Średnica włókien mieści się w przedziale 12–34 μm, długość 6–54 mm. Zawartość włókien polimerowych w kompozycie betonowym mieści się w granicach 0,5–2% jego całej objętości. Dodatek włókien polimerowych wpływa na podniesienie wytrzymałości betonu[2].
Główne korzyści stosowania włókien polimerowych[3]:
- zapobieganie powstawaniu rys skurczowych,
- podniesienie odporności na pękanie przy zginaniu,
- odporność na obciążenia zmęczeniowe,
- zwiększenie odporności na korozję i skoki temperatury,
- wzrost odporności na ścieranie betonu.
Najczęściej stosowane polimery do wykonania włókien[1]:
- polipropylen,
- polietylen,
- poliester,
- nylon,
- poliakryl,
- aramid.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Fibrobeton
- Włókna do modyfikowania betonu
- Włókna stalowe do zbrojenia betonu
- Włókna bazaltowe do zbrojenia betonu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Glinicki M. A., Beton ze zbrojeniem strukturalnym, XXV Ogólnopolskie warsztaty pracy projektanta konstrukcji, Szczyrk 10-13 marca 2010
- ↑ a b Karwowska J., Łapko A., Przydatność stosowania nowoczesnych kompozytów fibrobetonowych w konstrukcjach budowlanych, Budownictwo i Inżynieria Środowiska, Politechnika Białostocka, 2 (2011) Białystok
- ↑ Jasiczak J., Mikołajczak P., Technologia betonu modyfikowanego domieszkami i dodatkami, Alma Mater, Politechnika Poznańska 2003