Transport indywidualny
Transport indywidualny – jeden z dwóch rodzajów transportu według podziału ze względu na dostępność dla użytkowników[1]. Obejmuje sposoby przemieszczania się inne niż z wykorzystaniem transportu zbiorowego[2][1]. Transport indywidualny zaspokaja potrzeby transportowe konkretnej osoby lub rodziny[1].
Transport indywidualny obejmuje m.in. ruch:
- pieszych,
- pojazdów zaprzęgowych,
- urządzeń transportu indywidualnego,
- urządzeń wspomagających ruch,
- pojazdów jednośladowych w tym rowerów jednośladowych
- samochodów osobowych,
- lotnictwa ogólnego,
- łodzi motorowych.
Środki transportu indywidualnego mogą należeć do posiadaczy, bądź być wynajmowane / współdzielone (np. taksówki, car-sharing, rowery miejskie, hulajnogi współdzielone, skutery elektryczne).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Encyklopedia PWN 2019 ↓.
- ↑ Podoski 1985 ↓, Rozdział 5.2 Transport indywidualny i transport zbiorowy, s. 122,123.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Podoski: Transport w miastach. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, seria: Inżynieria komunikacyjna. ISBN 83-206-0574-1.
- transport, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-05-05].