Przejdź do zawartości

Tony Waiters

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tony Waiters
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Anthony Keith Waiters

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1937
Southport

Data śmierci

10 listopada 2020

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1957–1958 Bishop Auckland
1958–1959 Macclesfield Town
1959–1967 Blackpool 257 (0)
1970–1972 Burnley 38 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1964  Anglia 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1972–1977 Plymouth Argyle
1977–1979 Vancouver Whitecaps
1981–1986 Kanada
1990–1991 Kanada
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Tony Waiters, właśc. Anthony Keith Waiters (ur. 1 lutego 1937 w Southport, zm. 10 listopada 2020[1]) – angielski piłkarz i trener piłkarski, występujący podczas kariery na pozycji bramkarza.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Tony Waiters rozpoczął w prowincjonalnym klubie Bishop Auckland w 1957. W sezonie 1958-1959 występował w Macclesfield Town, z którego przeszedł do pierwszoligowego Blackpool. W Blackpool zakończył karierę w 1967. W Blackpool wystąpił w 257 meczach ligowych. W 1970 powrócił na boisko i występował w Burnley F.C. Z Burnley spadł do drugiej ligi w 1971.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Anglii Tony Waiters zadebiutował 24 maja 1964 roku w meczu o British Home Championship z Irlandią. Ostatni raz w reprezentacji Waiters wystąpił 9 grudnia 1964 w towarzyskim meczu z Holandią. W reprezentacji wystąpił w 5 meczach.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Waiters został trenerem. W latach 1972-1977 był trenerem trzecioligowego Plymouth Argyle. Z Plymouth awansował do Division 2 w 1975. W latach 1977-1979 był trenerem kanadyjskiego klubu Vancouver Whitecaps, który występował w lidze NASL. W 1979 doprowadził Vancouver do jedynego w jego historii mistrzostwa NASL. W latach 1981-1986 i 1990-1991 prowadził reprezentacje Kanady.

W 1984 uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. Kanada odpadła w ćwierćfinale z Brazylią przegrywając w serii rzutów karnych. W 1985 doprowadził Kanadę do pierwszego historycznego awansu do mistrzostw świata. Na turnieju w Meksyku Kanada odpadła w fazie grupowej przegrywając wszystkie mecze z Francją 0-1, Węgrami 0-2 i ZSRR 0-2. W 1991 prowadził Kanadę w pierwszej edycji Złotego Pucharu CONCACAF. Kanada odpadła w fazie grupowej przegrywając z Hondurasem i Meksykiem i wygrywając z Jamajką.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]