THAICOM-4
| Inne nazwy |
IPSTAR-1, Measat 5 (w Malezji) |
|---|---|
| Państwo | |
| Zaangażowani |
Thaicom, Shin Satellite, IPSTAR, Ministerstwo informatyzacji i łączności |
| Model satelity | |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
11 sierpnia 2005 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
(startowa) 6486[1] lub 6505[2]; (pusty na początku / na końcu misji) 3400 kg |
THAICOM-4 (również: IPSTAR-1) – tajlandzki geostacjonarny satelita telekomunikacyjny, pracujący na pozycji orbitalnej 119,5°E[2]. W momencie wyniesienia był najcięższym komercyjnym geostacjonarnym satelitą telekomunikacyjnym i pierwszym satelitą obsługującym dwukierunkowe połączenia internetowe o dużej przepustowości. Statek świadczy usługi satelitarnego dwukierunkowego dostępu do internetu, rozprowadzane przez tajlandzką spółkę IPSTAR, spółkę-córkę THAICOM. Planowany czas pracy satelity wynosi 12 lat[1].
W maju 2011 Thaicom ogłosił zawarcie umowy z operatorem Measat na wynajem przepustowości satelity THAICOM-4. Po nieujawnionej cenie Measat na 10 lat wynajął 7 wiązek punktowych o łącznej przepustowości 3,3 Gbps (ok. 7% całkowitej przepustowości satelity, tj. 45 Gbps[a]). Measat sprzedaje je na rynku malezyjskim pod nazwą Measat 5.
Statek pozostaje własnością rządową - przekazany ministerstwu informatyzacji i łączności 21 października 2005[3].
Budowa i działanie
[edytuj | edytuj kod]Satelita został zbudowany przez Space Systems/Loral w oparciu o platformę LS-1300. Wartość satelity szacowana była na 400 mln. dolarów amerykańskich[4]. Zasilany z dwóch paneli ogniw słonecznych, generujących do 14 kW energii elektrycznej[1] (przy końcu misji).
W paśmie Ku świadczy usługi za pomocą 92 dwukierunkowych wiązek punktowych (w tym 8 wzmocnionych), 3 dwukierunkowych wiązek formowalnych (Chiny, Mongolia; Indonezja, Malezja i Papua-Nowa Gwinea; Australia) i 7 wiązek dystrybuujących (jednokierunkowych)[2]. Posiada też 10 transponderów pasma Ka.
Start
[edytuj | edytuj kod]Start satelity planowany był początkowo na 11 lipca. Jednak z powodu usterki w infrastrukturze naziemnej wykrytej na początku lipca, start został opóźniony[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odpowiednik ponad 1000 transponderów z pasmem 36 MHz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Loral built Thaicom-4 (IPSTAR) satellite successully launched. Loral, 2005-08-11. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
- ↑ a b c Thaicom 4. Thaicom. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
- ↑ Thaicom satellite project. Thaicom. s. 3. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
- ↑ Narunart Prapanya: 'Largest' communication satellite launched. CNN, 2005-08-11. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
- ↑ SPX: Launch Of THAICOM 4 (iPSTAR) Delayed By Several Days. Space Daily, 2005-07-07. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gunter Krebs: iPStar 1 (Thaicom 4). Gunter's Space Page. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).
- Thaicom 4 ( IPSTAR ). Thaicom. [dostęp 2014-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- LyngSat - spis kanałów TV dostępnych poprzez THAICOM-4 (ang.)