Sztuka generatywna

Sztuka generatywna – zastosowanie algorytmów oraz innych autonomicznych systemów do tworzenia dzieł sztuki. Głównym wyróżnikiem sztuki generatywnej są elementy losowości, proceduralności oraz kreatywna autonomia systemu. Nazywana czasami sztuką kodu^[1].

Często sztuka generatywna powstaje poprzez eksperymentowanie z kodem lub algorytmem w celu uzyskania estetycznego efektu^[1]. Sztukę generatywną można podzielić na dwie kategorie tzw. słabą oraz silną. Pierwsza kategoria obejmuje dzieła, w których artysta w większym stopniu realizuje swoją wizję. W drugiej program komputerowy ma większą autonomię, wtedy rola artysty kończy się na napisaniu programu^[2].

Pierwsza wystawa sztuki generatywnej miała miejsce w 1965 roku na Uniwersytecie w Stuttgarcie. Jednak przez wiele lat rozwijała się ona na marginesie głównego nurtu współczesnego życia artystycznego. Obecnie sztuka generatywna zyskuje coraz bardziej na znaczeniu, głównie dzięki coraz większemu znaczeniu technologii i jej wpływu na naszą kulturę^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Radosław Bomba. Sztuka algorytmów. Algorytmy w sztuce. „Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka”. 104 (1), s. 154–158, 2019. DOI: 10.26112/KW.2019.104.11. ISSN 2300-1704.
↑ Paulina Tarara. Sztuka tworząca sztukę: Kreatywne maszyny?. „inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine”. 1 (1), s. 5, 2020-12-05. DOI: 10.52652/inaw.25. ISSN 2719-7816. [dostęp 2024-05-02].

Linki zewnętrzne

Tim Holman – Generative Art Speedrun w serwisie YouTube

[bomba-1] Radosław Bomba. Sztuka algorytmów. Algorytmy w sztuce. „Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka”. 104 (1), s. 154–158, 2019. DOI: 10.26112/KW.2019.104.11. ISSN 2300-1704.

[2] Paulina Tarara. Sztuka tworząca sztukę: Kreatywne maszyny?. „inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine”. 1 (1), s. 5, 2020-12-05. DOI: 10.52652/inaw.25. ISSN 2719-7816. [dostęp 2024-05-02].

[1]

[2]