Stefan Pronaszko

Stefan Oskar Pronaszko
	major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1896 ; Winnica
Data i miejsce śmierci	1943 ; KL Buchenwald
	Przebieg służby
Lata służby	do 1943
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Szkoła Podchorążych Kawalerii
Stanowiska	zastępca komendanta szkoły podchorążych
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stefan Oskar Pronaszko (ur. 21 lutego^?/4 marca 1896 w Winnicy, zm. 1943 w Buchenwaldzie) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika, współzałożyciel i zawodnik Polonii Warszawa, major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Ukończył gimnazjum. Był współzałożycielem stołecznego klubu Polonia Warszawa. 8 października 1915 r., razem z Tadeuszem Gebethnerem i Marianem Strzeleckim, był inicjatorem zebrania założycielskiego klubu zorganizowanego w mieszkaniu przy ul. Zgoda 12 w Warszawie^[1].

Od listopada 1918 roku w Wojsku Polskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1920 roku w korpusie oficerów jazdy^[2]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1923 roku w korpusie oficerów kawalerii. Do 1931 roku pełnił służbę w 22 pułku Ułanów Podkarpackich w Radymnie (od czerwca 1924 roku w Brodach)^[3]^[4]^[5]^[6]. Od 15 czerwca do 15 września 1930 roku odbył trzymiesięczną praktykę w artylerii i piechocie, a następnie (od 15 października do 15 grudnia 1930 roku) ukończył Kurs próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1930–1932. 17 grudnia 1931 roku został awansowany na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[7]^[8]. 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do dowództwa 5 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Krakowie na stanowisko oficera sztabu. Następnie pełnił służbę w 7 pułku Ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim na stanowisku dowódcy szwadronu. W latach 1937–1939 był zastępcą komendanta Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu.

W kampanii wrześniowej 1939 roku był zastępcą szefa Oddziału IV Sztabu Dowództwa Obrony Warszawy. Następnie jako jeniec w Oflagu VI B Dössel. Członek władz konspiracyjnych w oflagu. Zamordowany w październiku 1943 roku w obozie koncentracyjnym Buchenwald^[9].

Jego starszy brat Andrzej Pronaszko był malarzem i scenografem teatralnym.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych
Srebrny Krzyż Zasługi

Przypisy

↑ Pierwsze lata. wielkapolonia.pl. [dostęp 2011-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)].
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 177.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 643, 691.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577, 611.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 311, 359.
↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 35, 93.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 401.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 155, 800.
↑ Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, ISBN 83-11-07109-8, s. 286.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932..
Stefan Oskar Pronaszko. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2014-03-04].
Stefan Oskar Pronaszko. bohaterowie1939.pl. [dostęp 2011-03-04].
Stefan Oskar Pronaszko. stankiewicze.com. [dostęp 2015-12-19].

[1] Pierwsze lata. wielkapolonia.pl. [dostęp 2011-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)].

[2] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 177.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923643,_691-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 643, 691.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924577,_611-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577, 611.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928311,_359-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 311, 359.

[6] Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 35, 93.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 401.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932155,_800-8] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 155, 800.

[9] Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1985, ISBN 83-11-07109-8, s. 286.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]