Sanity test[edytuj]
Sanity test, sanity check („sprawdzanie poczytalności”) – prosty test wykonywany w celu sprawdzenia poprawności twierdzenia, obliczenia lub systemu.[1]
W informatyce jest to bardzo pobieżny przegląd funkcji (działania) programu lub systemu operacyjnego, aby upewnić się, czy program (system) działa zgodnie z przewidywaniami (np. czy hardware, biblioteki, system operacyjny są w wymaganej przez program wersji, a jego funkcje i procedury dają rezultaty zgodne z dokumentacją). Po nim najczęściej następują dokładne testy, które wymagają znacznie więcej wysiłku, ale są bezsensowne, jeśli system nie radzi sobie z podstawowymi funkcjami. Takie testowanie oszczędza wysiłek w wykrywaniu i lokalizowaniu największych błędów w złożonym oprogramowaniu[2].
Zwykle sanity test są zaprojektowane ręcznie; jednak czasami duża liczba operacji interfejsu w testowanym systemie i dostępność kompletnych i dobrze ustrukturyzowanych informacji na ich temat pozwala na automatyczne generowanie testów. Jeśli operacje są bardzo liczne, konwencjonalne techniki opracowywania zestawów testów stają się zbyt pracochłonne. Jednocześnie informacje o składni tych operacji mogą być wykorzystane do automatycznego generowania prototypów zestawów testowych[3].
Główne charakterystyki
[edytuj | edytuj kod]- Sanity test jest wąskim testem regresji, który skupia się na jednym lub kilku obszarach funkcjonalności. Testy psychiczne są zazwyczaj wąskie i głębokie.
- Sanity test jest zazwyczaj na bieżąco.
- Sanity test jest pobieżnym testem; jest wykonywany za każdym razem, gdy pobieżne testowanie jest wystarczające, aby udowodnić, że aplikacja działa zgodnie ze specyfikacjami. Ten poziom testowania jest podzbiorem testów regresji.
- Sanity testing ma na celu sprawdzenie, czy wymagania są spełnione, czy nie, sprawdzenie wszystkich funkcji w pierwszej kolejności[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 8 Functional Testing Types Explained With Examples [online], Insights on Latest Technologies - Simform Blog, 27 lutego 2019 [dostęp 2021-06-28] (ang.).
- ↑ Gopalaswamy Ramesh , Srinivasan Desikan , Software testing: principles and practices, Bangalore, India: Dorling Kindersley (India), 2006, ISBN 81-7758-121-X, OCLC 560339747 [dostęp 2019-06-21] .
- ↑ R.S. Zybin i inni, Automation of broad sanity test generation, „Programming and Computer Software”, 34 (6), 2008, s. 351–363, DOI: 10.1134/S0361768808060066, ISSN 0361-7688 [dostęp 2019-06-21] (ang.).
- ↑ Khannur A., 2014, Structured Software Testing: The Discipline of Discovering, Partridge, s. 245, ISBN 978-1-4828-3310-2.