Przejdź do zawartości

Saint Lucia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Saint Lucia
Herb Flaga
Herb Flaga
Dewiza: The Land, The People, The Light
(Ziemia, Naród, Światło)
Hymn: Sons and Daughters of Saint Lucia
(Synowie i córki Saint Lucia)

Hymn królewski: God Save the King
(Boże, chroń Króla)

Ustrój polityczny

monarchia parlamentarna

Stolica

Castries

Data powstania

22 lutego 1979

Władca

Karol III

Gubernator generalny

p.o. Errol Charles

Premier

Philip Pierre

Powierzchnia

616 km²[1]

Populacja (2017)
• liczba ludności


164 994[2]

• gęstość

268 os./km²

Kod ISO 3166

LC

Waluta

dolar wschodniokaraibski (XCD)

Telefoniczny nr kierunkowy

+1 758

Domena internetowa

.lc

Kod samochodowy

WL

Kod samolotowy

J6

Strefa czasowa

UTC -4

Język urzędowy

angielski

Religia dominująca

katolicyzm[1]

PKB (2023)
 • całkowite 
 • na osobę


2,26 mld[3] USD
12 265[3] USD

PKB (PSN) (2023)
 • całkowite 
 • na osobę


3,40 mld[3] dolarów międzynar.
18 435[3] dolarów międzynar.

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie
Położenie na mapie

Saint Lucia (wym. [seɪnt ˈluʃə]) – państwo w Ameryce Środkowej na Morzu Karaibskim, na wyspie o tej samej nazwie należącej do archipelagu Wysp Nawietrznych, części Małych Antyli.

Ustrój polityczny

[edytuj | edytuj kod]

Monarchia konstytucyjna, członek brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Konstytucja została uchwalona w 1979. Głową państwa jest monarcha brytyjski, reprezentowany przez mianowanego przez siebie gubernatora generalnego. Władza ustawodawcza należy do 2-izbowego parlamentu, złożonego z 11-osobowego senatu, mianowanego przez gubernatora i 17-osobowej Izby Zgromadzenia, wybieranej na 5 lat w wyborach powszechnych. Władza wykonawcza należy do rządu powoływanego przez gubernatora na wniosek premiera i odpowiedzialnego przed Izbą Zgromadzenia. Na premiera gubernator powołuje przywódcę większości w Izbie Zgromadzenia.

Geografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Geografia Saint Lucia.

Wyspa górzysta (wys. do 950 m), pochodzenia wulkanicznego – w zachodniej części wyspy kaldera wulkanu Qualibou (wys. 777 m), Ostatnia erupcja 1766 rok. Wzdłuż wybrzeża występują rafy koralowe. Klimat równikowy wilgotny. Latem i jesienią silne cyklony. Gorące źródła mineralne.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wyspa pierwotnie zamieszkana przez Karaibów pochodzących z rejonu Gujany w Ameryce Południowej, którzy zasiedlali Antyle począwszy od III w. p.n.e.[4] Odkryta prawdopodobnie w 1502 przez Krzysztofa Kolumba. Po raz pierwszy została skolonizowana przez Francuzów w 1635, 25 lat później, w roku 1660, został podpisany traktat z tubylcami[5]. Niedługo później Saint Lucia zainteresowali się Brytyjczycy, była przez długi czas przedmiotem sporu pomiędzy potęgami, przechodziła przez lata z rąk do rąk. W 1814 r. podpisano Traktat Paryski, na mocy którego Francuzi zrzekli się wyspy. W tamtym okresie na Saint Lucia sprowadzano masowo afrykańskich niewolników. Ten proceder został w roku 1834 zakazany prawnie[5]. W latach 1958–1962 wyspa była częścią Federacji Indii Zachodnich. Od 1967 terytorium stowarzyszone z Wielką Brytanią. Od 22 lutego 1979 niepodległe, urząd premiera objął wtedy John Compton, którego w tym samym roku zastąpił Allan Louisy. W 1981 Louisy zrezygnował z funkcji premiera, zastąpił go Winston Cenac. Compton w 1982 odzyskał władzę jako szef rządu utworzonego przez Partię Pracy. Ponownie został premierem w 1987 i 1992. W 1997 premierem został Kenny Anthony.

Od 1990 działa na rzecz unii ekonomicznej i politycznej z Dominiką, Grenadą oraz Saint Vincent i Grenadynami.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Podstawą gospodarki państwa jest turystyka, generująca 80% PKB. Udział produkcji przemysłowej w PKB to 16%, rolnictwa – 3%. W latach 2008−2012 Saint Lucia rozwijała się w tempie nie przekraczającym 1%, do czego przyczynił się ogólnoświatowy kryzys gospodarczy i huragan z 2010, który zniszczył uprawy bananowców. W 2013 roku relacja długu publicznego do PKB osiągnęła wartość 73,6%, średnia inflacja wyniosiła 1,5%, natomiast bezrobocie sięgnęło 21,4%. Liczba odwiedzających wyspę w roku 2013 była o 3,2% większa porównaniu z 2012. Wydatki turystów na Saint Lucia w tym czasie wzrosły o 10,1%, w związku z poprawą sytuacji na rynku Stanów Zjednoczonych[6]. W 2009 na Saint Lucia przybyło 98 685 turystów ze Stanów Zjednoczonych, 28 563 z Kanady, 8619 z Europy oraz 64 424 z innych krajów czy obszarów[7].

W 2012 roku głównymi partnerami w eksporcie były: Stany Zjednoczone (34%), Trynidad i Tobago (23,2%), UE (17%), Barbados (8,5%) oraz Saint Vincent i Grenadyny (3%), natomiast w imporcie: Stany Zjednoczone (42,6%), Trynidad i Tobago (23,8%), UE (8,4%), Japonia (4,3) oraz Barbados (3,5%)[6].

Saint Lucia jest członkiem organizacji regionalnych: OPA (Organizacja Państw Amerykańskich), Organizacja Państw Wschodniokaraibskich (OECS), CARICOM, CARIFORUM, ALBA, Petrocaribe. Należy do wyspecjalizowanych agend ONZ, m.in. UNCTAD, UNESCO i FAO[6].

Głównymi zasobami naturalnymi Saint Lucia są lasy i zasoby geotermalne[6]. W uprawie dominują banany, mango, palmy kokosowe, ananasy, kakaowce, drzewka cytrusowe, pochrzyn, papryka i imbir. Eksportowymi towarami są banany, odzież, orzechy i olej kokosowy, cytrusy[8] i awokado[6].

Mapa konturowa Saint Lucia, u góry znajduje się punkt z opisem „Castries”, natomiast na dole znajduje się punkt z opisem „Vieux Fort”
Porty lotnicze na Saint Lucia

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

85,3% populacji stanowią czarnoskórzy, osoby o mieszanej etniczności 10,9% a 2,2% osoby pochodzenia Hinduskiego, pozostali 1,6%, osoby o nieokreślonej przynależności 0,1% (stan w 2010)[1].

W 2005 alfabetyzacja mieszkańców wyniosła 90%. Przewidywana długość życia kobiet wyniosła 77 lat, mężczyzn – 70[8].

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Struktura religijna kraju w 2010 roku według The World Factbook[1]:

 Osobny artykuł: Archidiecezja Castries.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Central America and Caribbean :: Saint Lucia. [w:] The World Factbook [on-line]. CIA, 1 września 2015. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)].
  2. The World Factbook – Central Intelligence Agency [online], cia.gov [dostęp 2017-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] (ang.).
  3. a b c d Dane dotyczące PKB na podstawie szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego na rok 2023: International Monetary Fund: World Economic Outlook Database, April 2023. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).
  4. Hilary Mcd. Beckles, Kalinago (Carib) Resistance to European Colonisation of the Caribbean, „A Journal of Caribbean Culture”, 38, 1992, s. 1-124, DOI10.1080/00086495.1992.11671757.
  5. a b St Lucia profile – Timeline, „BBC News”, 28 maja 2018 [dostęp 2022-08-17] (ang.).
  6. a b c d e Saint Lucia. Informator Ekonomiczny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 1 września 2014. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-09)].
  7. Agata Karkoszka: Analiza Rynku Turystycznego Saint Lucia. AWF Kraków, Wydział Turystyki i Rekreacji, 23 listopada 2012. [dostęp 2015-09-03].
  8. a b Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 16. Ameryka Środkowa. Warszawa: PWN, 2006, s. 57–58. ISBN 978-83-01-14931-4.