Rubén Israel

Rubén Israel

Pełne imię i nazwisko	Rubén Jorge Israel Yelen
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1955 Montevideo
Data śmierci	5 lipca 2021
Wzrost	166 cm
Pozycja	obrońca
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1995 Cerrito 1996 Rentistas 1997 Progreso 1998 Miramar Misiones 1999 Huracán Buceo 1999 Rampla Juniors 2000 Huracán Buceo 2002–2003 Rentistas 2004 Atenas 2007–2008 Libertad 2009 Santa Fe 2009–2010 Unión Española 2011–2012 Salwador 2012–2013 Libertad 2013–2014 Atlante 2014–2015 Barcelona SC 2015–2016 Millonarios 2018 Alajuelense

Rubén Jorge Israel Yelen (ur. 8 grudnia 1955 w Montevideo, zm. 5 lipca 2021) – urugwajski piłkarz występujący na pozycji obrońcy i trener piłkarski.

Israel urodził się i wychowywał w jednej z dzielnic stołecznego miasta Montevideo, La Comercial. Tam rozpoczynał grę w piłkę w młodzieżowym zespole 7 Estrellas. Występował na pozycji bocznego obrońcy i niedługo potem trafił do drużyny Racing Club de Montevideo, w której zadebiutował jako dwudziestolatek. Później grał jeszcze w River Plate Montevideo, po czym w młodym wieku zdecydował się zakończyć piłkarską karierę, gdyż nie miał gwarancji utrzymania swojej rodziny. We wszystkich klubach, których barwy reprezentował, pełnił funkcję kapitana.

Mimo zakończenia profesjonalnej gry w piłkę Israel cały czas interesował się futbolem i w latach 1991–1993 z powodzeniem prowadził amatorską ekipę Club Hebraica Macabi. Triumfował z nią w trzech turniejach na poziomie uniwersyteckim i zdobył srebrny medal w rozgrywkach Macabeada Panamericana. Za namową żony zdecydował się ukończyć kurs trenerski w 1994 roku. Dzień po towarzyskim meczu Hebraiki z Cerrito władze drugiego z wymienionych klubów zaproponowały mu pracę. Początkowo trenował rezerwy Cerrito, a później został szkoleniowcem seniorów, występujących wówczas w drugiej lidze. W swoim debiutanckim sezonie zajął ze swoim zespołem czwarte miejsce w tabeli.

W 1996 roku Israel objął funkcję trenera klubu Rentistas, także grającego w Segunda División. Jeszcze w tych samych rozgrywkach wygrał z nim drugą ligę, co zaowocowało awansem do najwyższej klasy rozgrywkowej. Sam szkoleniowiec pozostał jednak na pierwszoligowym zapleczu, podpisując umowę z ostatnią w drugoligowej tabeli drużyną Progreso. Pod jego przywództwem piłkarze Progreso zanotowali jedenaście zwycięstw z rzędu i na koniec sezonu Clausura 1997 zajęli pierwsze miejsce w rozgrywkach, co pozwoliło im na awans do Primera División.

W 1998 roku Israel po raz pierwszy w karierze został trenerem ekipy z pierwszej ligi urugwajskiej, Miramar Misiones. Osiągnął z nim wówczas szóste miejsce w tabeli, podobnie jak z kolejnym zespołem, Huracánem Buceo, który szkolił w sezonie 1999. Dzięki temu Huracán dostał się do turnieju Liguilla Pre-Libertadores. Sukces ten odniósł także trzy lata później, prowadząc Rentistas. W międzyczasie bez większych sukcesów opiekował się drużynami Rampla Juniors i ponownie Huracánem Buceo, jednak zawsze plasował się z nimi na co najmniej piątej lokacie w tabeli ligowej.

W 2003 roku, po drugim pobycie w Rentistas, Israel przyjął zaproszenie od federacji piłkarskiej i przez następne kilka miesięcy zajmował się rozwojem juniorskich reprezentacji Urugwaju. W sezonie 2004 powrócił do piłki ligowej w roli trenera Atenas San Carlos, który pod jego kierownictwem zajął szóste miejsce w końcowej klasyfikacji. Później dołączył do organizowanego przez ministerstwo sportu projektu dotyczącego młodzieżowego futbolu – polegał on na rozwoju tej dyscypliny sportu w Urugwaju, biorąc za punkt wyjścia juniorską piłkę nożną. Jego wykonanie trwało rok i pozwoliło umieścić w ośrodkach szkoleniowych około 1500 dzieci.

W 2007 roku Israel wyjechał do Paragwaju, gdzie podpisał kontrakt z zespołem Club Libertad ze stołecznego miasta Asunción. W tej drużynie spędził udane dwa lata, zwieńczone aż trzema tytułami mistrzowskimi z rzędu – w rozgrywkach 2007, Apertura 2008 i Clausura 2008. Poprowadził Libertad w kilku turniejach międzynarodowych i pobił rekord ligi paragwajskiej w liczbie zdobytych punktów w jednym sezonie. Dał się wypromować wielu paragwajskim zawodnikom, dzięki czemu trafili oni później do Europy. Sam Israel został wybrany przez Fox Sports najlepszym trenerem Ameryki w 2008 roku podczas gali w Buenos Aires. Innymi szkoleniowcami nominowanymi do tej nagrody byli Gerardo Martino z reprezentacji Paragwaju i Edgardo Bauza z LDU Quito. W maju 2009 był bliski objęcia kolumbijskiej ekipy Atlético Nacional, jednak ostatecznie objął inną drużynę z tego kraju – Independiente Santa Fe. Zaledwie miesiąc później zrezygnował ze stanowiska po otrzymaniu śmiertelnych pogróżek od jednego z kibiców. Jeszcze w tym samym roku został trenerem chilijskiego Uniónu Española i funkcję tę pełnił przez rok bez większych sukcesów.

W kwietniu 2011 Israel został selekcjonerem reprezentacji Salwadoru, którą w tym samym roku poprowadził w rozgrywkach Złotego Pucharu CONCACAF, gdzie zajął wówczas piąte miejsce, odpadając z turnieju w ćwierćfinale. Za jego kadencji Salwadorczycy zajęli najwyższe w historii miejsce w rankingu FIFA, a także po raz pierwszy zostali sklasyfikowani na trzeciej pozycji w regionie CONCACAF, zaraz za Meksykiem i USA. Awansował również do drugiej rundy eliminacji do Mistrzostw Świata 2014. Równocześnie trenował olimpijską kadrę Salwadoru w eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w Londynie, jednak nie zdołała się ona do nich zakwalifikować. Z posady selekcjonera zrezygnował w lipcu 2012, notując z Salwadorem bilans dziewięciu zwycięstw, czterech remisów i pięciu porażek w osiemnastu spotkaniach.

Kilka dni po odejściu z kadry Salwadoru Israel podpisał umowę z zespołem, z którym odnosił największe sukcesy w karierze trenerskiej – paragwajskim Club Libertad. Podczas jesiennych rozgrywek Clausura 2012 zdobył z nim już czwarte w swojej karierze mistrzostwo kraju. Dzięki temu sukcesowi został wybrany na najlepszego szkoleniowca w lidze paragwajskiej w 2012 roku. W 2013 roku wraz z Libertadem wziął udział w turnieju Copa Libertadores, lecz zajął dopiero trzecie miejsce w grupie, nie awansując do fazy pucharowej. W połowie 2013 roku przedłużył umowę z tym klubem, jednak już we wrześniu został szkoleniowcem walczącego o utrzymanie meksykańskiego zespołu Atlante FC z siedzibą w mieście Cancún. Pod jego kierownictwem ekipa przerwała serię dwunastu ligowych meczów z rzędu bez zwycięstwa, lecz na dłuższą metę nie potrafił odmienić gry drużyny, w dziesięciu spotkaniach wygrywając trzykrotnie i po upływie niecałych czterech miesięcy został zwolniony ze stanowiska, zaś Atlante, prowadzone już przez Pablo Mariniego, ostatecznie spadło do drugiej ligi.

W maju 2014 Israel podpisał umowę z najpopularniejszym i najbardziej utytułowanym klubem w Ekwadorze – Barceloną SC z miasta Guayaquil.

Od 1975 roku był żonaty z Arianą, posiadał trzech synów i córkę.

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna. rubenisrael.com.uy. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)]. (hiszp.)
• Rubén Israel, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .