Przejdź do zawartości

Royal Rumble (2017)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Royal Rumble (2017)
Motto gali

Remember the Rumble[1]

Motyw muzyczny

"Blow Your Mind" ~ Ohana Bam[2]

Informacje
Promocja

WWE

Brandy

Raw
SmackDown

Sponsor

KFC
Vudu[3]

Data

29 stycznia 2017

Widownia

52,020[4][5]

Hala

Alamodome

Miejsce

San Antonio, Teksas

Gale WWE Network – chronologicznie
NXT TakeOver: San Antonio Royal Rumble (2017) Elimination Chamber (2017)
Royal Rumble – chronologicznie
Royal Rumble (2016) Royal Rumble (2017) Royal Rumble (2018)

Royal Rumble (2017) – gala wrestlingu wyprodukowana przez federację WWE dla wrestlerów z brandów Raw i SmackDown. Odbyła się 29 stycznia 2017 w Alamodome w San Antonio w Teksasie[6]. Emisja była przeprowadzana na żywo za pośrednictwem WWE Network oraz w systemie pay-per-view. Była to trzydziesta gala w chronologii cyklu Royal Rumble, a także czwarta wyprodukowana w Teksasie (po edycjach z lat 1989, 1997 i 2007). Po raz pierwszy w historii cyklu wydarzenie trwało cztery godziny[7][8].

Na gali odbyło się osiem walk. Tytułowy Royal Rumble match zwyciężył Randy Orton, który stał się siódmą osobą wygrywającą walkę więcej niż jeden raz. John Cena pokonał AJ Stylesa i zdobył WWE Championship. Stał się szesnastokrotnym światowym mistrzem (w tym trzynastokrotnym posiadaczem WWE Championship) i wyrównał dotychczasowy rekord Rica Flaira. Kevin Owens obronił WWE Universal Championship w No Disqualification matchu z Romanem Reignsem po interwencji ze strony Brauna Strowmana.

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też: Wrestling.

Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem różnych wrestlerów z istniejących oskryptowanych rywalizacji i storyline’ów, które są kreowane na tygodniówkach Raw i SmackDown Live. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria[9][10].

Rywalizacje

[edytuj | edytuj kod]

Royal Rumble match

[edytuj | edytuj kod]
Osobistości telewizyjne
Rola: Osoba:
Komentatorzy Michael Cole
(Raw / Royal Rumble match)
Corey Graves
(Raw / Royal Rumble match)
Byron Saxton (Raw)
Mauro Ranallo
(SmackDown / Cruiserweight Championship)
John "Bradshaw" Layfield (SmackDown)
David Otunga (SmackDown)
Tom Phillips (SmackDown)
Austin Aries (Cruiserweight Championship)
Jerry Lawler (Royal Rumble match)
Konferansjerzy Greg Hamilton (SmackDown)
JoJo
(Raw / Royal Rumble match)
Sędziowie Jason Ayers
Shawn Bennett
John Cone
Dan Engler
Darrick Moore
Chad Patton
Charles Robinson
Ryan Tran
Rod Zapata
Panel pre-show Renee Young
Booker T
Jerry Lawler
Shawn Michaels
Austin Aries
Peter Rosenberg

Jako tradycja styczniowej gali, walką wieczoru był trzydziestoosobowy Royal Rumble match, gdzie zwycięzca zawalczy o światowy tytuł mistrzowski na WrestleManii 33 (WWE Universal Championship należące do Raw lub WWE Championship do SmackDown). Po pokonaniu Brocka Lesnara na gali Survivor Series, Goldberg zadeklarował siebie jako pierwszego oficjalnego uczestnika Royal Rumble matchu na tygodniówce Raw z 21 listopada[11]. Tydzień później na Raw, Paul Heyman potwierdził uczestnictwo Lesnara w Royal Rumble matchu. 2 stycznia 2017 na odcinku Raw, swoje uczestnictwo w walce potwierdziło The New Day (Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods), a także Chris Jericho i Braun Strowman[12]. Dzień później na tygodniówce SmackDown Live, pierwszym uczestnikiem reprezentującym brand SmackDown stał się Baron Corbin[13]. Seth Rollins ogłosił swoje uczestnictwo poprzez Twittera w dniu 9 stycznia[14]. Tej samej nocy na tygodniówce Raw pojawił się The Undertaker, który zapowiedział wystąpienie w meczu[15]. 10 stycznia na odcinku SmackDown Live kolejnymi potwierdzonymi uczestnikami stali się Dean Ambrose i The Miz[16]. Podczas Talking Smack emitowanego tuż po SmackDown Live, Dolph Ziggler ogłosił się kolejnym uczestnikiem walki. Również na Twitterze potwierdzili swoje uczestnictwo posiadacze WWE Raw Tag Team Championship Cesaro i Sheamus[17]. 17 stycznia na odcinku SmackDown do składu walki dołączyli się The Wyatt Family (Bray Wyatt, Randy Orton i Luke Harper)[18]. 23 stycznia potwierdzono Big Showa jako kolejnego uczestnika walki[19], zaś tego samego dnia podczas tygodniówki Raw, Sami Zayn pokonał Setha Rollinsa stając się członkiem Royal Rumble matchu, wskutek czego Rollins został z niej wycofany. Tej samej nocy potwierdzono ostatnich członków rosteru Raw: Big Cassa oraz Ruseva[20]. 24 stycznia na odcinku SmackDown Live, Mojo Rawley wygrał 10-osobowy Battle Royal kwalifikujący go do Royal Rumble matchu[21].

Kevin Owens vs. Roman Reigns

[edytuj | edytuj kod]

Na gali Roadblock: End of the Line z 18 grudnia 2016, Kevin Owens obronił swojego WWE Universal Championship przez dyskwalifikację pokonując United States Championa Romana Reignsa, gdzie Chris Jericho wszedł do ringu i wykonał Owensowi Codebreaker. Po walce Jericho zdradził, że to był ich plan w celu wygranej Owensa, lecz na koniec gali Reigns i Seth Rollins wykonali im podwójny Powerbomb przez stół komentatorski[22]. Następnej nocy na tygodniówce Raw generalny menadżer Mick Foley ogłosił kolejna walkę pomiędzy Owensem i Reignsem mającą miejsce na gali Royal Rumble z dodatkowym warunkiem, iż Jericho będzie umieszczony w małej klatce zawieszonej nad ringiem. Duo zawalczyło w walce wieczoru tygodniówki z Reignsem i Rollisem, gdzie zdołali ich pokonać po interwencji ze strony Brauna Strowmana[23]. Na ostatniej tygodniówce Raw w 2016, Reigns obronił swojego United States Championship w walce z Owensem pomimo interwencji ze strony Jericho i Rollinsa[24]. 2 stycznia 2017 na odcinku Raw, Reigns ponownie obronił United States Championship w walce z Jericho, podczas gdy Owens miał zakaz przebywania w okolicach ringu[12]. Siedem dni później na Raw, Reigns ponownie musiał bronić swojego tytułu, jednakże tym razem w Handicap matchu przeciwko Jericho i Owensowi; Jericho przypiął Romana i stał się nowym mistrzem[15]. 16 stycznia na Raw, Braun Strowman, Jericho i Owens wygrali z Rollinsem, Reignsem i Samim Zaynem. Po walce, Owens wykonał powerbomb Reignsem przez stół[25]. W następnym tygodniu, Reigns zmierzył się z Jericho w rewanżu o United States Championship, lecz pojedynek zakończył się dyskwalifikacją z powodu ataku Owensa na Reignsie. Po walce ogłoszono, że pojedynek na Royal Rumble będzie No Disqualification matchem[20].

AJ Styles vs. John Cena

[edytuj | edytuj kod]

Na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs z 4 grudnia, AJ Styles obronił WWE World Championship w walce z Deanem Ambrosem w Tables, Ladders and Chairs matchu[26]. 13 grudnia na tygodniówce SmackDown, Dolph Ziggler pokonał Ambrose'a, The Miza i Luke'a Harpera stając się pretendentem do WWE Championship, gdzie ustanowiono jego walkę ze Stylesem na za dwa tygodnie[27]. Na odcinku SmackDown z 20 grudnia, Baron Corbin skonfrontował się z Zigglerem twierdząc, że nie nadaje się na pretendenta, wskutek czego ustanowiono ich walkę na koniec epizodu, gdzie na szali postanowiono miano pretendenta. Walka zakończyła się podwójnym wyliczeniem pozaringowym, przez co generalny menadżer Daniel Bryan oznajmił, że obaj staną się pretendentami do tytułu Stylesa[28]. 27 grudnia powrócił John Cena, który wyzwał przyszłego zwycięzcę walki wieczoru do pojedynku o WWE Championship na gali Royal Rumble. Po tym jak Styles obronił mistrzostwa, Cena pojawił się w ringu i uścisnął dłoń Stylesa[29]. W przyszłym tygodniu na SmackDown, Styles i Cena podpisali kontrakt potwierdzający ich walkę na gali pay-per-view[13]. Do segmentu dołączył się Baron Corbin, który zapowiedział wygraną Royal Rumble matchu i pokonanie WWE Championa na WrestleManii, a w międzyczasie Styles zaatakował Cenę od tyłu. W następnym tygodniu na SmackDown Live, Cena pokonał Corbina w walce wieczoru gali, którą komentował Styles[16].

Charlotte Flair vs. Bayley

[edytuj | edytuj kod]

Na gali Roadblock: End of the Line, Charlotte Flair pokonała Sashę Banks w 30-minutowym Iron Man matchu i po raz czwarty zdobyła WWE Raw Women’s Championship[22]. Na pierwszej tygodniówce Raw po gali, wypowiedź Charlotte w ringu przerwała Bayley, która do tej pory dwukrotnie pokonała mistrzynię, zaś tej samej nocy odniosła trzecie zwycięstwo[23]. 26 grudnia oficjalnie wycofano rezultat ich trzeciego pojedynku, gdyż łopatki Charlotte nie dotykały maty podczas przypięcia. Mimo tego Charlotte zaoferowała trzeci pojedynek z sędzią specjalnym Daną Brooke, przez którą ostatecznie Bayley poniosła porażkę[24]. 2 stycznia 2017, Bayley pokonała Nię Jax o miano pretendentki do tytułu Charlotte na gali Royal Rumble[12]. 9 stycznia, Bayley i Banks zostały pokonane przez Flair oraz Jax[15].

Rich Swann vs. Neville

[edytuj | edytuj kod]

Na gali Roadblock: End of the Line, Rich Swann obronił WWE Cruiserweight Championship w triple threat matchu przeciwko T.J. Perkinsowi oraz The Brianowi Kendrickowi. Po walce do ringu wkroczył powracający Neville, który zaatakował Swanna i Perkinsa stając się antagonistą[22]. Następnej nocy na Raw wyjaśnił swój atak chęcią podbicia całej dywizji cruiserweight, jak również określił się mianem "króla cruiserweightów"[23]. 24 godziny później na tygodniówce 205 Live, Neville i Kendrick pokonali Perkinsa i Swanna w tag team matchu[30]. Neville kontynuował pasmo zwycięstw, gdzie 26 grudnia na Raw pokonał Perkinsa[24], zaś dzień później na 205 Live pokonał Swanna w non-title matchu; po walce ponownie zaatakował mistrza[31]. 10 stycznia 2017 na odcinku 205 Live po tym, jak Swann pokonał Tony'ego Nese'a, Neville wyzwał Swanna do walki o Cruiserweight Championship na gali Royal Rumble, na co przystąpił posiadacz tytułu[32]. Na następnym Raw, Neville zaatakował Swanna przed jego walką z Tonym Nesem, gdzie ten dołączył do ataku na mistrzu[25].

Cesaro i Sheamus vs. Karl Anderson i Luke Gallows

[edytuj | edytuj kod]

Na gali Roadblock: End of the Line, Cesaro i Sheamus pokonali Big E i Kofi'ego Kingstona (reprezentujących The New Day), wskutek czego zdobyli WWE Raw Tag Team Championship, a także zakończyli rekord najdłuższego panowania w historii The New Day[22]. Następnej nocy na Raw, Mick Foley wręczył im nowe pasy tag-team z odświeżonym wyglądem. Celebrację przerwali Luke Gallows i Karl Anderson, gdzie Cesaro, Sheamus i New Day pokonali ich, a także The Shining Stars[23]. W następnym tygodniu, The New Day wykorzystało klauzulę rewanżu o tytuły, lecz nie zdołali ich odzyskać[24]. 2 stycznia na odcinku Raw, Anderson pokonał Cesaro[12], zaś siedem dni później Sheamus pokonał Gallowsa[15]. 16 stycznia na Raw, Cesaro i Sheamus obronili swoich tytułów w walce z Gallowsem i Andersonem po tym, jak Sheamus znokautował sędziego pojedynku, przybiegł drugi i zaliczył przypięcie dla Gallowsa i Andersona. Ostatecznie oryginalny sędzia przyznał im zwycięstwo przez dyskwalifikację[25]. 23 stycznia ogłoszono kolejną walkę pomiędzy drużynami podczas pre-showu gali Royal Rumble, gdzie pojedynek będzie prowadziło dwóch sędziów[20].

Alexa Bliss, Mickie James i Natalya vs. Becky Lynch, Nikki Bella i Naomi

[edytuj | edytuj kod]

Na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, Alexa Bliss pokonała Becky Lynch w Tables matchu zdobywając tytuł WWE SmackDown Women's Championship. Na tej samej gali, Nikki Bella wygrała No Disqualification match z Carmellą, która ogłosiła, że to Natalya zaatakowała Bellę na listopadowej gali Survivor Series[26]. Natalya przyznała się do tego 20 grudnia na odcinku SmackDown Live, argumentując zazdrością odnośnie do popularności Belli, wskutek czego przez kolejne tygodnie odbywały się bijatyki pomiędzy nimi. W międzyczasie Bliss przegrała non-title match z zamaskowaną La Luchadorą, którą grała Lynch[28]. 27 grudnia, Lynch przegrała pojedynek z Bliss o pas po interwencji ze strony innej zawodniczki przebranej za La Luchadorę[29]. Bliss ponownie wygrała z Lynch 17 stycznia w Steel Cage matchu, gdzie zdemaskowano La Luchadorę, którą okazała się powracająca Mickie James[18]. Tydzień później James wyjawiła, że była zapominana podczas "kobiecej rewolucji", przez co ona i Bliss zawarły sojusz przeciwko Lynch. Tej samej nocy po odniesionej kontuzji wróciła Naomi, która wyzwała Bliss do walki, jednakże mistrzyni odmówiła. Po emisji odcinka zapowiedziano sześcioosobowy tag-team match kobiet na galę Royal Rumble pomiędzy Lynch, Nikki i Naomi oraz Bliss, James i Natalyą[21]. Dwa dni później oficjalnie przeniesiono walkę do pre-showu gali Royal Rumble.

Lista walk

[edytuj | edytuj kod]
Nr Wyniki Stypulacje Czas
1P Becky Lynch, Nikki Bella i Naomi pokonały Alexę Bliss, Mickie James i Natalyę Six-woman tag team match[36] 9:35[33][34][35]
2P Luke Gallows i Karl Anderson pokonali Cesaro i Sheamusa (c) Tag team match o WWE Raw Tag Team Championship[37] 10:28
3P Nia Jax pokonała Sashę Banks Singles match[38] 5:10
4 Charlotte Flair (c) pokonała Bayley Singles match o WWE Raw Women’s Championship[39] 13:05
5 Kevin Owens (c) pokonał Romana Reignsa No Disqualification match o WWE Universal Championship
Chris Jericho był umieszczony w klatce nad ringiem[40] 		22:55
6 Neville pokonał Richa Swanna (c) poprzez submission Singles match o WWE Cruiserweight Championship[41] 14:00
7 John Cena pokonał AJ Stylesa (c) Singles match o WWE Championship[42] 24:10
8 Randy Orton wygrał eliminując jako ostatniego Romana Reignsa 30-osobowy Royal Rumble match o miano pretendenta do światowego tytułu na WrestleManii 33[43] 1:02:07
(c) – mistrz/mistrzyni przed walką
P – walka miała miejsce w pre-show

Wejścia i eliminacje w Royal Rumble matchu

[edytuj | edytuj kod]
    – Raw
    – SmackDown
    – 205 Live
    – NXT
    – Nieprzypisany
Nr. Uczestnik Nr. eliminacji Wyeliminowany przez Czas[44] Eliminacje
1 Big Cass 3 Brauna Strowmana 09:57 0
2 Chris Jericho 27 Romana Reignsa 01:00:13 2
3 Kalisto 4 Brauna Strowmana 08:17 0
4 Mojo Rawley 2 Brauna Strowmana 06:16 0
5 Jack Gallagher 1 Marka Henry'ego 03:20 0
6 Mark Henry 5 Brauna Strowmana 03:17 1
7 Braun Strowman 9 Barona Corbina 13:11 7
8 Sami Zayn 25 Undertakera 46:55 0
9 Big Show 6 Brauna Strowmana 01:42 0
10 Tye Dillinger 8 Brauna Strowmana 05:27 0
11 James Ellsworth 7 Brauna Strowmana 00:15 0
12 Dean Ambrose 16 Brocka Lesnara 26:55 0
13 Baron Corbin 21 Undertakera 32:39 1
14 Kofi Kingston 10 Sheamusa i Cesaro 16:13 0
15 The Miz 24 Undertakera 32:44 0
16 Sheamus 13 Chrisa Jericho 12:13 2
17 Big E 12 Sheamusa i Cesaro 09:46 0
18 Rusev 20 Goldberga 22:31 0
19 Cesaro 14 Chrisa Jericho 06:44 2
20 Xavier Woods 11 Sheamusa i Cesaro 04:47 0
21 Bray Wyatt 28 Romana Reignsa 24:11 0
22 Apollo Crews 15 Luke'a Harpera 05:46 0
23 Randy Orton - Zwycięzca 20:52 1
24 Dolph Ziggler 17 Brocka Lesnara 04:21 0
25 Luke Harper 22 Goldberga 09:56 1
26 Brock Lesnar 19 Goldberga 04:30 3
27 Enzo Amore 18 Brocka Lesnara 00:18 0
28 Goldberg 23 Undertakera 03:21 3
29 The Undertaker 26 Romana Reignsa 08:46 4
30 Roman Reigns 29 Randy'ego Ortona 05:05 3

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Don’t miss WWE Royal Rumble 2017 – Live Sunday, Jan. 29 [online], WWE (ang.).
  2. ↑ @OhanaBam’s #RoyalRumble theme will BLOW YOUR MIND, and it’s available now on @iTunes! #BlowYourMind [online], WWE Music Group (ang.).
  3. ↑ The 2017 Royal Rumble Match, [w:] wwe.com [online], WWE [dostęp 2017-01-08].
  4. ↑ WWE Royal Rumble 2017 Results: News And Notes After Randy Orton Wins, „Forbes”.
  5. ↑ Tonight’s WWE Royal Rumble Attendance, Baron Corbin Arrives For The Royal Rumble, Jax vs Banks Highlights (Videos) [online], WrestleZone.
  6. ↑ Royal Rumble returns to Alamodome for the first time in 20 years [online], WWE [dostęp 2016-09-30].
  7. ↑ WWE Royal Rumble lineup and early match speculation. December 20, 2016. (ang.).
  8. ↑ Elton Jones: When Is WWE Royal Rumble 2017? Date, Location & Start Time. December 28, 2016. (ang.).
  9. ↑ Ed Grabianowski: How Pro Wrestling Works. [w:] HowStuffWorks, Inc. [on-line]. Discovery Communications. [dostęp 2012-03-05].
  10. ↑ Live & Televised Entertainment. WWE. [dostęp 2012-03-21].
  11. ↑ WWE RAW Results – 11/21/16 (Live from Toronto, fallout from WWE Survivor Series PPV on Sunday night), [w:] WrestleView [online] [dostęp 2016-11-21].
  12. ↑ a b c d Wade Keller: KELLER’S WWE RAW REPORT 1/2: Goldberg appearance, Sami vs. Braun in Last Man Standing match, Foley’s new haircut. (ang.).
  13. ↑ a b Greg Parks: 1/3 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including Miz vs. Ambrose for the I.C. Title. (ang.).
  14. ↑ Seth Rollins to enter the Royal Rumble Match. WWE. (ang.).
  15. ↑ a b c d KELLER’S WWE MONDAY NIGHT RAW REPORT 1/9: Reigns vs. Owens & Jericho, Shawn Michaels, Foley’s Performance Review, Undertaker “rumored” to appear. TDH Communications Inc.. (ang.).
  16. ↑ a b 1/10 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including Cena vs. Corbin, Wyatts vs. American Alpha for Tag Titles. TDH Communications Inc.. (ang.).
  17. ↑ Cesaro & Sheamus to defend the Raw Tag Team Titles against Luke Gallows & Karl Anderson. WWE. (ang.).
  18. ↑ a b 1/17 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report, including Alexa Bliss vs. Becky Lynch for the Smackdown Women’s Title in a Steel Cage. TDH Communications Inc.. (ang.).
  19. ↑ WWE: EXCLUSIVE: A BIG name has been added to this Sunday's Royal Rumble Match!. [w:] Facebook [on-line]. January 23, 2017. [dostęp 2017-01-23].
  20. ↑ a b c Wade Keller: KELLER’S WWE RAW REPORT 1/23: Final show before the Royal Rumble, Goldberg-Lesnar hype, Reigns confronted by Jericho & Owens. TDH Communications Inc.. s. pwtorch.com. [dostęp 2017-01-23].
  21. ↑ a b Greg Parks: 1/24 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including Luke Harper vs. Randy Orton, final Royal Rumble hype. TDH Communications Inc.. s. pwtorch.com. [dostęp 2017-01-24].
  22. ↑ a b c d Jason Powell: Powell’s WWE Roadblock: End of the Line 2016 live review: Sasha Banks vs. Charlotte in an Iron Man match for the Raw Women’s Championship, Kevin Owens vs. Roman Reigns for the WWE Universal Title. (ang.).
  23. ↑ a b c d Wade Keller: KELLER’S WWE RAW REPORT 12/19: Fallout from Roadblock including Jericho explaining his actions and putting Santa on his list. 19 grudnia, 2016. (ang.).
  24. ↑ a b c d Mike Tedesco: WWE RAW Results – 12/26/16 (Live from Chicago, final RAW of 2016, Reigns vs. Owens for WWE U.S. Title). 26 grudnia, 2016. (ang.).
  25. ↑ a b c KELLER’S WWE RAW REPORT 1/16: Live ongoing detailed coverage and analysis including Lesnar’s first words since Survivor Series loss, Rumble hype. TDH Communications Inc.. (ang.).
  26. ↑ a b Jason Powell: Powell’s WWE TLC 2016 live review: AJ Styles vs. Dean Ambrose in a TLC match for the WWE Championship, The Miz vs. Dolph Ziggler in a ladder match for the Intercontinental Championship. (ang.).
  27. ↑ Greg Parks: 12/13 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report. 13 grudnia, 2016. (ang.).
  28. ↑ a b Greg Parks: 12/20 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Complete, Real-Time Report. 20 grudnia, 2016. (ang.).
  29. ↑ a b Greg Parks: 12/27 WWE Smackdown LIVE – Parks’s Ongoing, Real-Time Report, including three title matches, John Cena’s return. (ang.).
  30. ↑ Joey Galizia: 12/20 WWE “205 Live” Review: Neville & Kendrick vs. Perkins & Swann, Cedric vs. Gulak, Lince Dorado vs. Ariya Daivari,. December 20, 2016. (ang.).
  31. ↑ Dominic Deangelo: 12/27 WWE “205 Live” Review: Swann vs. Neville in non-title match, Gallagher has his Gentlemen’s Duel with Daivari, Alexander vs. Nese. December 27, 2016. (ang.).
  32. ↑ Bradley Bell: WWE 205 LIVE RESULTS (1/10/17) FROM BATON ROUGE. January 10, 2017. (ang.).
  33. ↑ WWE Royal Rumble '17 Times. s. Internet Wrestling Database. [dostęp 2017-01-29].
  34. ↑ Jason Powell: 1/29 Powell’s WWE Royal Rumble Kickoff Show coverage – Cesaro and Sheamus vs. Luke Gallows and Karl Anderson for the Raw Tag Titles, Sasha Banks vs. Nia Jax, six-woman tag match. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
  35. ↑ Jason Powell: 1/29 Powell’s WWE Royal Rumble 2017 live review: AJ Styles vs. John Cena for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Roman Reigns in a No DQ match for the WWE Universal Championship with Chris Jericho in a shark cage. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
  36. ↑ Ryan Pappolla: Becky Lynch, Nikki Bella & Naomi vs. Alexa Bliss, Mickie James and Natalya. WWE. s. wwe.com. [dostęp 2017-01-24].
  37. ↑ John Clapp: Raw Tag Team Champions Cesaro & Sheamus vs. Luke Gallows & Karl Anderson (Kickoff Match). WWE. s. wwe.com. [dostęp 2017-01-23].
  38. ↑ Anthony Benigno: Sasha Banks vs. Nia Jax (Kickoff Match). WWE. s. wwe.com. [dostęp 2017-01-23].
  39. ↑ Raw Women’s Champion Charlotte Flair vs. Bayley. (ang.).
  40. ↑ WWE Universal Champion Kevin Owens vs. Roman Reigns (Chris Jericho will be suspended in a shark cage above the ring), [w:] WWE [online] [dostęp 2016-12-19].
  41. ↑ Cruiserweight Champion Rich Swann vs. Neville. WWE. (ang.).
  42. ↑ WWE Champion AJ Styles vs. John Cena. (ang.).
  43. ↑ The 2017 Royal Rumble Match, [w:] WWE [online] [dostęp 2016-11-20].
  44. ↑ Full 2017 Royal Rumble Match statistics: entrants, eliminations, times and more. WWE.com, 30 January 2017. [dostęp 2017-01-30].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
2016 ← Gale WWE Network 2017 → 2018
WWE
WWE NXT
WWE NXT UK
Gale pay-per-view i WWE Network federacji WWE
Obecne
Dawne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Royal_Rumble_(2017)&oldid=70222891”