Osiągnął sukcesję po śmierci swego ojca, a wyniku przedwczesnej śmierci starszego brata, Amonherchopszefa. Zasiadł na tronie w wieku powyżej czterdziestu lat. Swoje panowanie rozpoczął od wdrożenia lub kontynuowania procesu przeciwko zamachowcom na swego ojca. Małżonką jego była Tantipet, prawdopodobnie matka jego syna i następcy – Ramzesa V.
Niewiele wiadomo o czasach rządów Ramzesa IV. Niewątpliwie władza królewska stopniowo słabła i szerzyła się korupcja. Egipt stopniowo tracił swe wpływy w Azji aż do całkowitego oderwania się podległych terytoriów, co spowodowało utratę wpływów z danin. Skarb opustoszał. Miało to wielki wpływ na politykę wewnętrzną kraju. Ograniczało w znacznym stopniu zamierzenia władcy. Wiele z jego przedsięwzięć budowlanych nigdy nie zostało zrealizowanych, pozostając jedynie w formie projektów. Rozpoczęto budowę dwóch wielkich świątyń w Tebach Zachodnich, wzorowanych na zespole w Medinet Habu, jednakże o wiele większych. Ponownie rozpoczęto eksploatacje kamieniołomów w Wadi Hammamat. Wysłano tam trzy ekspedycje mające sprowadzić kamień na budowy świątyń, w tym świątyni grobowej władcy. Mimo wysiłków niewiele zdołano zrealizować. Powstała jedynie niewielka świątynia w Tebach Zachodnich. W chwili śmierci władcy, prawdopodobnie nawet jego grobowiec nie był jeszcze gotowy. Do naszych czasów zachował się papirus z planem grobowca, przechowywany w Museo delle Antichità Egizie w Turynie.
Ramzes IV pochowany został w Królewskiej Nekropoli w Dolinie Królów. W czasach rabunków, pod koniec XX dynastii, mumia króla została przeniesiona do skrytki w grobowcu (KV35) Amenhotepa II, gdzie została odnaleziona przez Victora Loreta w 1898 r. Obecnie znajduje się w Muzeum Egipskim w Kairze.