Przejdź do zawartości

Ramires

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramires
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ramires Santos do Nascimento

Data i miejsce urodzenia

24 marca 1987
Barra do Piraí

Wzrost

179 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2005 Royal SC
2005–2006 Joinville
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2007 Joinville 14 (3)
2007 Cruzeiro (wyp.) 32 (3)
2008–2009 Cruzeiro 29 (7)
2009–2010 Benfica 26 (4)
2010–2016 Chelsea 159 (17)
2016–2019 Jiangsu Suning 49 (11)
2019–2020 Palmeiras 22 (0)
W sumie: 331 (45)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2008  Brazylia U-23 4 (0)
2009–2014  Brazylia 52 (4)
W sumie: 56 (4)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Puchar Konfederacji
złoto Południowa Afryka 2009
Igrzyska olimpijskie
brąz Pekin 2008

Ramires, właśc. Ramires Santos do Nascimento (ur. 24 marca 1987 w Barra do Piraí) – brazylijski piłkarz który występował na pozycji pomocnika. W latach 2009–2014 reprezentant Brazylii.

Półfinalista Mistrzostw Świata w 2014 roku oraz Uczestnik Mistrzostw Świata w 2010 roku. Uczestnik Copa America w 2011 roku. Najwięcej występów w swojej karierze klubowej zaliczył dla angielskiego Chelsea.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo zawodnik brazylijskiego Royal Sport Club[1], następnie gracz Joinville. Od 2007 roku piłkarz Cruzeiro EC, w którego barwach zadebiutował 12 maja w zremisowanym 2:2 meczu Fluminense FC. Pierwszego gola strzelił 3 czerwca w spotkaniu z SE Palmeiras, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1. W sezonach 2007, 2008 (w sezonie tym wybrano go do drużyny roku ligi brazylijskiej[2]) i na początku 2009 był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny.

W maju 2009 roku przeszedł do Benfiki, z którą podpisał pięcioletni kontrakt[3]. W nowym klubie zadebiutował 23 sierpnia w meczu z Vitórią SC, w którym strzelił zwycięskiego gola. W sezonie 2009/2010 był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny. Wraz z nią został mistrzem Portugalii i wywalczył puchar ligi[4]. Ponadto regularnie występował w rozgrywkach Ligi Europy – zagrał w 10 meczach[5].

4 sierpnia 2010 roku Chelsea porozumiała się z Benficą w sprawie transferu Ramiresa. 13 sierpnia Brazylijczyk podpisał z londyńskim klubem czteroletni kontrakt[6]. W nowym zespole zadebiutował 28 sierpnia w wygranym 2:0 meczu ze Stoke City, natomiast pierwszego gola strzelił 24 stycznia 2011 roku w spotkaniu z Boltonem. 20 marca w pojedynku z Manchesterem City zdobył po indywidualnej akcji bramkę, która została wybrana golem sezonu 2010/2011 w Chelsea[7].

W sezonie 2011/2012 wraz z Chelsea zdobył puchar Anglii – w finałowym meczu z Liverpoolem (2:1) strzelił gola po indywidualnej akcji[8]. Ponadto w 2012 roku z londyńskim zespołem wygrał Ligę Mistrzów. W finałowym spotkaniu z Bayerem Monachium nie wystąpił z powodu nadmiaru żółtych kartek[9], lecz regularnie grał we wcześniejszych fazach tych rozgrywek (zdobył m.in. bramkę w pojedynku 1/2 finału z Barceloną, przyczyniając się do awansu Chelsea do finału[10]). Rok później razem z drużyną cieszył się ze zdobycia Ligi Europejskiej[11].

W 2016 roku opuścił Europę i przeniósł się do chińskiego Jiangsu Suning[12]. Spędził tam 3 lata i początkiem lipca 2019 roku powrócił do ojczyzny do brazylijskiego Palmeiras. 27 listopada 2020 roku rozwiązał kontrakt z klubem.

28 września 2022 zakończył piłkarską karierę[13].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Ramires, Neymar i Andre Santos celebrują bramkę.

W 2008 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Pekinie – zagrał w czterech meczach, a wraz z reprezentacją Brazylii zdobył brązowy medal[14]. Rok później zadebiutował w kadrze seniorskiej w wygranym spotkaniu z Urugwajem. Również w 2009 wziął udział w Pucharze Konfederacji – w turnieju, w którym Brazylijczycy zajęli pierwsze miejsce, był podstawowym zawodnikiem swojej reprezentacji[15].

7 czerwca 2010 roku strzelił dwa gole w towarzyskim spotkaniu z Tanzanią (5:1)[16]. Następnie uczestniczył w mistrzostwach świata w Republice Południowej Afryki – zagrał w czterech meczach (w trzech jako rezerwowy i w jednym jako podstawowy zawodnik)[15]. W 2011 wystąpił w turnieju Copa América, który odbył się w Argentynie.

W 2014 roku został powołany na Mistrzostwa Świata w 2014 roku w Brazylii. Z reprezentacją dotarł do półfinału mistrzostw w barwach Canarinhos. Podczas całego turnieju rozegrał wszystkie możliwe spotkania i zaliczył jedną asystę[17].

10 września 2014 wystąpił w ostatnim meczu w reprezentacji. Spotkanie odbyło się przeciwko reprezentacji Ekwadoru, na stadionie MetLife Stadium w stopniu Towarzyskim. Mecz zakończył się wynikiem 1:0 na korzyść Brazylijczyków[18].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Barra do Piraí presta homenagem ao craque Ramires. diariodovale.uol.com.br. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (port.).
  2. Hexacampeão, São Paulo domina também o Prêmio Craque Brasileirão. globoesporte.globo.com. [dostęp 2011-09-03]. (port.).
  3. Ramires agrees Benfica move. espnstar.com. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (ang.).
  4. Ramires. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2011-09-03]. (ang.).
  5. Ramires → sezon 2009/2010. 90minut.pl. [dostęp 2011-09-03]. (pol.).
  6. Chelsea complete signing of Brazil midfielder Ramires. news.bbc.co.uk. [dostęp 2011-09-03]. (ang.).
  7. SEE GOAL OF THE SEASON. chelseafc.com. [dostęp 2011-09-03]. (ang.).
  8. Chelsea 2-1 Liverpool. bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  9. Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  10. Barcelona 2-2 Chelsea (agg 2-3). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  11. Chelsea wygrywa Ligę Europejską „Liga Europy UEFA 2012/13".
  12. Ramires nie gra w Chinach dla pieniędzy? [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-12-11] (pol.).
  13. Ramires announces retirement [online], www.chelseafc.com [dostęp 2023-12-11] (ang.).
  14. Ramires. sports-reference.com. [dostęp 2011-09-03]. (ang.).
  15. a b RAMIRES. fifa.com. [dostęp 2011-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-22)]. (ang.).
  16. Tanzania 1-5 Brazil: Robinho Brace Tames Industrious Taifa Stars. goal.com. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).
  17. Ramires in the World Cups [online], www.thesoccerworldcups.com [dostęp 2023-12-11].
  18. Wirtualna Polska Media, Minimalne zwycięstwo Brazylii nad Ekwadorem (skrót meczu) [online], sportowefakty.wp.pl, 10 września 2014 [dostęp 2023-12-11] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]