Prolativus
Prolativus – jeden z przypadków w deklinacji występujący przede wszystkim w językach ugrofińskich. Oznacza stosunek desygnatu względem ruchu, bądź sposób, w jaki desygnat pokonuje daną drogę[1]. Może również być określeniem sposobu, wyrażającym w jaki należy wykonać czynność[2] określoną w orzeczeniu zdania. Obecnie w zaniku, rzadko tworzy nowe wyrazy, występuje głównie w utartych formach, ok. 60 jednostek leksykalnych[1].
Język fiński
[edytuj | edytuj kod]Prolativus tworzy się przez dodanie końcówki -tse do rdzenia wyrazu na stopie słabej[1].
- meritse - morzem, przez morze
- puhelimitse - przez telefon
- ohitse - obok (wyraz występuje często w funkcji poimka hän meni talon ohitse - przeszedł obok domu)
Prolativus zazwyczaj tworzy się od formy liczby mnogiej wyrazu, nawet jeśli używany jest w znaczeniu liczby pojedynczej[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c § 385 itse-adverbit eli prolatiivi. [w:] Iso Suomen kielioppi [on-line]. [dostęp 2017-12-08].
- ↑ Maija Länsimäki: Kirjeitse annettu määräys. Suomen kielen prolatiiveista. [dostęp 2008-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 listopada 2008)]. (fiń.).
- ↑ Anders Holmberg, Urpo Nikanne (red.): Case and other functional categories in Finnish syntax. Berlin: Mouton de Gruyter, 1993, s. 7, seria: Studies in generative grammar. ISBN 3-11-013812-3.