Przejdź do zawartości

Moneta (mitologia rzymska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyobrażenie Juno Monety na denarze z 46 p.n.e.

Moneta (łac. „upominająca”) – w mitologii rzymskiej przydomek Junony, czczonej jako personifikacja pieniądza i bogactwa oraz opiekunka transakcji handlowych.

Święto Junony Monety przypadało w dniu 1 czerwca, na obchodzone Matronalia, kiedy ofiary składały jej kobiety[1]. Na północno-wschodnim wierzchołku Kapitolu, zwanym Arx, znajdowała się jej druga świątynia, przy której mieściła się mennica państwowa. Jej uruchomienie w 269 r. p.n.e. z emisją srebrnych denarów, dało początek umownej nazwie przyjętej dla pieniądza metalowego[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik kultury antycznej. Grecja – Rzym (red. L. Winniczuk). Warszawa: Wiedza Powszechna, 1988, s. 212.
  2. Lesław Morawiecki: Początki mennictwa rzymskiego. Wrocław: Ossolineum, 1982, s. 32.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Joël Schmidt: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Katowice: Książnica, 1996, ISBN 83-7132-266-6