Mewa japońska
| Larus crassirostris[1] | |
| Vieillot, 1818 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Parvordo | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mewa japońska |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Mewa japońska[3] (Larus crassirostris) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny mewowatych (Laridae). Występuje w południowo-wschodniej Rosji, Japonii, Korei i wschodnich Chinach. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Pierre Vieillot w 1818 na podstawie holotypu z Nagasaki. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Larus crassirostris[4]. Obecnie (2021) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę. Uznaje mewę japońską za gatunek monotypowy[5]. Jej pokrewieństwo z poszczególnymi gatunkami rodzaju Larus jest niejasne[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała wynosi 43–51 cm, rozpiętość skrzydeł 126–128 cm, masa ciała 436–640 g[4]. Długość skrzydła samca: 365−396 mm, samicy: 352–385 mm. U osobników dorosłych wierzch ciała szaroczarny, skrzydła z czarnymi końcówkami. Na ogonie dostrzec można czarny pas, podobny jak u mew pręgosternych (Larus belcheri), występujących w Ameryce Południowej. Spód ciała, pokrywy białe. Dziób żółty z czarnym paskiem przed końcem i czerwonym końcem. Tęczówki jasne, nogi żółte[6].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Mewy japońskie zamieszkują południowo-wschodnią Rosję (Wyspy Kurylskie, Sachalin, wyspa Moneron, Wyspa Popowa, Zatoka Piotra Wielkiego), Japonię, Koreę i wschodnie Chiny (Szantung, Zhejiang, Fujian)[4]. W zimie zamieszkują większy teren, rozszerzając na południu zasięg po północną część Morza Południowochińskiego[2].
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Mewy japońskie zasiedlają wybrzeża, zatoki i estuaria. Gniazdują na piaszczystych lub kamienistych wybrzeżach, klifach i skalistych wysepkach. Skład pokarmu zmienia się lokalnie i w poszczególnych latach; mewy te żywią się małymi rybami, skorupiakami, owadami i odpadkami; zjadają również mięczaki i wieloszczety. Na Syberii okres składania jaj przypada na maj i czerwiec[4]. Zniesienie liczy 2−3 jaja[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje mewę japońską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku (stan w 2021). W 2006 roku szacowano liczebność światowej populacji na ponad 1,1 miliona osobników. BirdLife International ocenia trend populacji jako stabilny ze względu na brak istotnych zagrożeń bądź dowodów na spadki liczebności[2][8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Larus crassirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Larus crassirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-09-16].
- ↑ a b c d e Burger, J., Gochfeld, M., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J.: Black-tailed Gull (Larus crassirostris). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2017. [dostęp 2017-02-25].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-16]. (ang.).
- ↑ Klaus Malling Olsen: Gulls of Europe, Asia and North America. Bloomsbury Publishing, 2010. ISBN 978-1-4081-3528-0.
- ↑ Yasuaki Niizuma, Masaoki Takagi, Mayu Senda, Michiyo Chochi and Yutaka Watanuki. Incubation capacity limits maximum clutch size in black-tailed gulls Larus crassirostris. „Journal of Avian Biology”. 36, s. 421–427, 2005. DOI: 10.1111/j.0908-8857.2005.03252.x.
- ↑ Black-tailed Gull Larus crassirostris. BirdLife International. [dostęp 2021-09-16].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).