Kraina Wielkich Jezior Mazurskich

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich
Megaregion	Niż Wschodnioeuropejski
Prowincja	Niż Wschodniobałtycko-Białoruski
Podprowincja	Pojezierza Wschodniobałtyckie
Makroregion	Pojezierze Mazurskie
Mezoregion	Kraina Wielkich Jezior Mazurskich
Zajmowane ; jednostki ; administracyjne	Polska:; – woj. warmińsko-mazurskie
	Informacje w Wikipodróżach

Kraina Wielkich Jezior Mazurskich (842.83) – mezoregion, położony w północnej Polsce, obejmujący środkową część Pojezierza Mazurskiego o powierzchni 1732 km², z czego 486 km² zajmują jeziora. Na południu graniczy z Równiną Mazurską, od wschodu z Pojezierzem Ełckim, od północy z Krainą Węgorapy, a od zachodu z Pojezierzem Mrągowskim i Niziną Sępopolską. Jeziora połączone są kanałami mazurskimi. Na lądzie, w większości pokrytym lasem, dominuje krajobraz młodoglacjalny, który został ukształtowany w plejstocenie^[1]. Największy wpływ na obecną rzeźbę terenu miała ostatnia faza zlodowacenia bałtyckiego, która zakończyła się ok. 10 tys. lat temu. Cofający się lądolód usypywał położone równoleżnikowo ciągi wzgórz morenowych, zbudowane z glin, żwirów i głazów. W zagłębieniach między wyniesieniami pozostawały wielkie bryły martwego lodu, które wytapiając się pozostawiły misy wytopiskowe. Płynące pod lodem rzeki wypłukały głębokie rynny. Tak powstały jeziora mazurskie, dziś połączone systemem kanałów.

Jest to obszar wyjątkowy zarówno w skali całego kraju, jak i Europy – niezwykle bogaty pod względem przyrodniczym, pełen historycznych zabytków oraz uwielbiany przez miłośników sportów wodnych, wędkarstwa i letników. Wielkie Jeziora Mazurskie słyną z niezliczonych siedlisk rzadkich ptaków. Można obserwować m.in. uważanego za symbol Mazur kormorana, perkoza dwuczubego, łyskę, czaplę oraz łabędzia niemego, najliczniej gniazdującego na jeziorze Łuknajno. Żyją tu również rzadki bocian czarny, kania czarna, orzeł przedni i bielik. Wędrowcy spotykają na swojej drodze wydrę, bobra, żółwia błotnego, łosia oraz wiele gatunków nietoperzy i kolorowych ważek. Szczególną atrakcją na przełomie września i października są rykowiska jeleni.

Ważną rolę w gospodarce regionu odgrywa rybołówstwo, przede wszystkim jednak turystyka i sporty wodne. Głównymi ośrodkami są: Giżycko, Mikołajki, Pisz, Węgorzewo. Znajduje się tu szereg rezerwatów przyrody i Mazurski Park Krajobrazowy.

Największą atrakcją turystyczną Krainy Wielkich Jezior są jeziora tam występujące, w tym największe w Polsce Śniardwy (113,8 km²), Mamry (105 km²), oraz Niegocin, Orzysz, Jagodne, Tałty.

Jeziora z okolic Śniardw

Nazwa	Powierzchnia
Jez. Zełwążek	18 ha (0,18 km²)
Jez. Głębokie	47 ha (0,47 km²)
Jez. Płociczno	25 ha (0,25 km²)
Jez. Lisunie	29 ha (0,29 km²)
Jez. Jezioro Gardyńskie	66 ha (0,66 km²)
Jez. Malinówko	37 ha (0,37 km²)
Jez. Wesołek	22 ha (0,22 km²)
Jez. Nidzkie	1431 ha (14,31 km²)
Zat. Zamrodzieje Małe	150 ha (1,5 km²)
Zat. Zamrodzieje Wielkie	232 ha (2,3 km²)
Jez. Mikołajskie	524 ha (5,24 km²)
Jez. Bełdany	944 ha (9,44 km²)

Organizacje ratunkowe

W krainie Wielkich Jezior Mazurskich służbę ratowniczą pełnią głównie 3 podmioty:

Mazurskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (MOPR)
Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR)
Mazurska Służba Ratownicza Okartowo (MSR)

Przypisy

↑ Henryk Piaścik. WARUNKI GEOLOGICZNE I GEOMORFOLOGICZNE POJEZIERZA MAZURSKIEGO I RÓWNINY SĘPOPOLSKIEJ. „ZESZYTY PROBLEMOWE POSTĘPÓW NAUK ROLNICZYCH”. 431, 1996. Katedra Gleboznawstwa, ART w Olsztynie. (pol.).

Bibliografia

Leszek Trząski, Perły Natury, Wydawnictwo Videograf II, Kielce 2005.

[1] Henryk Piaścik. WARUNKI GEOLOGICZNE I GEOMORFOLOGICZNE POJEZIERZA MAZURSKIEGO I RÓWNINY SĘPOPOLSKIEJ. „ZESZYTY PROBLEMOWE POSTĘPÓW NAUK ROLNICZYCH”. 431, 1996. Katedra Gleboznawstwa, ART w Olsztynie. (pol.).

[1]