Przejdź do zawartości

Kord (broń)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kord z XV w. (replika)
Pojedynek przy użyciu kordów, Gladiatoria fechtbuch, ok. 1435 r.

Kordsieczna broń biała popularna wśród uboższych warstw społecznych w średniowieczu i nowożytności. Pierwotnie rodzaj długiego noża lub puginału, który wyewoluował do formy pokrewnej szabli lub tasakowi.

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Kord był bronią składającą się z jednosiecznej, prostej lub lekko zakrzywionej głowni osadzonej w otwartej rękojeści z okładzinami nitowanymi poprzecznie[1]. Niekiedy wyposażany w dodatkową poprzeczną wypustkę na jelcu.

W języku polskim

[edytuj | edytuj kod]

Dawniej w języku polskim mianem korda określano ogół bocznej broni siecznej, zarówno w literaturze jak i w inwentarzach[1], co może wprowadzać w błąd przy próbie identyfikacji konkretnego rodzaju broni bazując na historycznych przekazach.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kwaśniewicz 1981 ↓, s. 85.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]