Konrad IV Hohenstauf

Konrad IV Hohenstauf
	król Jerozolimy (jako Konrad II)
Okres	od 1228; do 21 maja 1254
Poprzednik	Jolanta i Fryderyk II
Następca	Konradyn
	książę Szwabii (jako Konrad III)
Okres	od 1235; do 21 maja 1254
Poprzednik	Henryk II
Następca	Konradyn
	król Niemiec (jako Konrad IV)
Okres	od 1237; do 21 maja 1254
Poprzednik	Fryderyk II
Następca	Rudolf I Habsburg
	król Sycylii (jako Konrad I)
Okres	od 1250; do 21 maja 1254
Poprzednik	Fryderyk II
Następca	Konradyn
	Dane biograficzne
Dynastia	Hohenstaufowie
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1228 ; Andria
Data i miejsce śmierci	21 maja 1254 ; Lavello
Ojciec	Fryderyk II
Matka	Jolanta Jerozolimska
Żona	Elżbieta Bawarska
Dzieci	Konradyn
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad IV, Konrad Hohenstaufen, (ur. 25 kwietnia 1228 w Andrii, zm. 21 maja 1254 w Lavello) – jako Konrad II był królem Jerozolimy od 1228 do 1254. Jako Konrad IV był królem Niemiec w latach 1237-1254. Jako Konrad I był królem Sycylii w latach 1250-1254.

Urodził się w Andrii jako drugie dziecko swoich rodziców, ale jego starsza siostra zmarła jako malutkie dziecko. Matka Konrada zmarła wskutek komplikacji po urodzeniu syna. Konrad mieszkał we Włoszech do 1235, w tym roku po raz pierwszy udał się do Niemiec.

Fryderyk II zdetronizował swojego najstarszego syna – spiskującego starszego przyrodniego brata Konrada – Henryka Hohenstaufa. W 1237 Konrad został koronowany w Wiedniu na króla Rzymu, tytuł ten później przekształcił się w tytuł cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jako regent Konrada do 1242 służył arcybiskup Moguncji Zygfryd III z Eppstein, później Fryderyk II wybrał na jego następców Henryka Raspe, landgrafa Turyngii, i Wacława I, króla Czech. Sam Konrad miał wpływ na politykę niemiecką od około 1240. W 1245 papież Innocenty IV ogłosił detronizację Fryderyka II i tym samym Konrada. Henryk Raspe, który poparł papieża, 22 maja 1246 został wybrany na następcę Fryderyka II – antykróla Niemiec. W sierpniu Henryk Raspe pokonał Konrada w bitwie pod Nidda, ale kilka miesięcy później zmarł. Tytuł antykróla otrzymał Wilhelm z Holandii.

Fryderyk II zmarł w 1250, Konrad odziedziczył po nim tytuł króla Sycylii, Niemiec i Jerozolimy. Dalej jednak trwał konflikt Konrada z papieżem. W 1251 Wilhelm z Holandii pokonał Konrada w bitwie, a on zdecydował się najechać Włochy, aby przywrócić tam swoje rządy. Nie był jednak w stanie pokonać sojuszników papieża, ośmielony papież zaś w 1253 zaoferował Sycylię synowi króla Anglii Henryka III – Edmundowi Crouchback.

W 1254 Konrad został ekskomunikowany, rok później zmarł na malarię w Lavello, we włoskim regionie Basilicata. Jego brat Manfred, a następnie syn Konrada bezskutecznie dalej walczyli z papieżem.

Zwłoki Konrada spłonęły przed pogrzebem w czasie pożaru katedry w Messynie^[1].

Małżeństwa i potomstwo

Poślubił Elżbietę Bawarską (1227-1273), z którą miał jednego syna – Konradyna.

Przypisy

↑ Henryk Zielonka Henryk Prawy, s. 64

[1] Henryk Zielonka Henryk Prawy, s. 64

[1]

Różne dynastie	Burchard I (909–911) Erchanger (915–917) Burchard II (917–926) Herman I (926–949) Ludolf (950–954) Burchard III (954–973) Otton I (973–982)
Dynastia Wetterau	Konrad I (983–997) Herman II (997–1003) Herman III (1003–1012)
Babenbergowie	Ernest I (1012–1015) Ernest II (1015–1030) Herman IV (1030–1038)
Różne dynastie	Henryk I Salicki (1038–1045) Otto II (1045–1048) Otton III (1048–1057) Rudolf (1057–1079)
Hohenstaufowie	Fryderyk I (1079–1105) Fryderyk II (1105–1147) Fryderyk III (1147–1152) Fryderyk IV (1152–1167) Fryderyk (V) (1167–1170) Fryderyk V (1170–1191) Konrad II (1191–1196) Filip (1196–1208)
Welfowie	Otto IV (1208–1212)
Hohenstaufowie	Fryderyk VII (1212–1216) Henryk II (1216–1235) Konrad III (1235–1254) Konrad IV (1254–1268)
Habsburgowie	Rudolf II (1273–1290) Jan Parricida (1290–1313)

Konradyni	Konrad I (911–918)
Ludolfingowie	Henryk I Ptasznik (919–936) Arnulf Zły (antykról 919–921) Otton I Wielki (936–973) Otton II (koregent od 961, 973–983) Otton III (983–1002) Henryk II Święty (1002–1024)
Dynastia salicka	Konrad II (1024–1039) Henryk III (koregent od 1028, 1039–1056) Henryk IV (koregent 1054, 1056–1105) Rudolf Szwabski (antykról 1077–1080) Herman z Salm (antykról 1081–1088) Konrad (III) Salicki (koregent od 1087, antykról 1093–1098) Henryk V (korgent od 1099, 1105–1125)
Supplinburgowie	Lotar III (1125–1137)
Hohenstaufowie	Konrad III (antykról 1127–1135, król 1138–1152) Henryk (VI) Berengar (koregent 1147–1150) Fryderyk I Barbarossa (1152–1190) Henryk VI (koregent od 1169, 1190–1197) Filip Szwabski (1198–1208)
Welfowie	Otto IV (antykról 1198–1208, król 1208–1218)
Hohenstaufowie	Fryderyk II (koregent 1196–1197, 1215–1250) Henryk VII (koregent 1220–1235, od 1231 antykról) Konrad IV (koregent od 1237, 1250–1254)
Wielkie bezkrólewie	Henryk Raspe (antykról 1246–1247) Wilhelm z Holandii (1254–1256, antykról od 1247) Ryszard z Kornwalii (antykról 1256–1272) Alfons z Kastylii (antykról 1257–1274)
Habsburgowie	Rudolf I (1273–1291)
Nassau	Adolf z Nassau (1292–1298)
Habsburgowie	Albrecht I (1298–1308)
Luksemburgowie	Henryk VII (1308–1313)
Wittelsbachowie	Ludwik IV Bawarski (1314–1347)
Habsburgowie	Fryderyk Piękny (antykról 1314–1322, koregent 1325–1332)
Luksemburgowie	Karol IV (antykról od 1347, król 1347–1378) Gunter ze Schwarzburga (antykról 1349–1349) Wacław (koregent od 1376, 1378–1400) Fryderyk z Brunszwiku (antykról elekt 1400)
Wittelsbachowie	Ruprecht z Palatynatu (1400–1410)
Luksemburgowie	Zygmunt (1410–1437) Jodok z Moraw (antykról 1410–1411)
Habsburgowie	Albrecht II (1438–1439) Fryderyk III (1440–1493) Maksymilian I (1493–1519) Karol V (1519–1556) Ferdynand I (koregent od 1531, 1556–1564) Maksymilian II (koregent 1562, 1564–1576) Rudolf II (koregent 1575, 1576–1612) Maciej (1612–1619) Ferdynand II (1619–1637) Ferdynand III (koregent od 1636, 1637–1657) Ferdynand IV (koregent 1653–1654) Leopold I (1657–1705) Józef I (koregent od 1687, 1705–1711) Karol VI (1711–1740)
Wittelsbachowie	Karol VII (1742–1745)
Habsburgowie-Lotaryńscy	Franciszek I (1745–1765) Józef II (koregent od 1764, 1765–1790) Leopold II (1790–1792) Franciszek II (1792–1806)