Kobudō

Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kobudō (jap. 古武道) – dawne, stare sztuki walki; nauka, wiedza o dawnych sposobach walki.

1. Ogólna nazwa dawnych japońskich sztuk walki, rozumianych jako umiejętności walki rzeczywistej. Dla określenia dawnych sztuk walki i odróżnienia od współczesnych sportów walki (gendai-budō), oprócz kobudō używa się nazwy koryū-bujutsu (sztuka walki w starym stylu). Cezurą czasową jest okres Meiji.

Dawne umiejętności przekazywane były z pokolenia na pokolenie w ramach rodziny lub klanu jako swego rodzaju "wtajemniczenie" - niektóre z nich jednak upowszechniły się, zostały szeroko docenione i w ten sposób mogły stać się fundamentem współczesnych budō.

Organizacją, która zrzeszyła wiele różnych kobudō, był powstały w 1935 roku Nippon Kobudō Shinkō-kai (Japońskie Stowarzyszenie Promowania Dawnych Sztuk Walki).

2. Sztuka walki powstała na wyspach Riukiu. Broń używana w tym stylu walki wywodzi się z narzędzi rolniczych. Przykładami broni są: bō, sai, nunchaku, tonfa.