Jean-Pierre Ricard

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 czerwca 1993
Konsekrator	Robert Coffy
Współkonsekratorzy	Louis Dufaux; Jacques Fihey
Konsekrowani biskupi
Jean-Claude Hertzog	22 grudnia 2002
André Marceau	7 marca 2004
Hubert Herbreteau	24 kwietnia 2005
Jacques Blaquart	17 września 2006
Stanislas Lalanne	3 czerwca 2007
Marc Aillet	30 listopada 2008
Laurent Dognin	27 lutego 2011
Bertrand Lacombe	12 czerwca 2016
Współkonsekrowani biskupi
François-Xavier Loizeau	25 stycznia 1998
Benoît Rivière	18 lutego 2001
Robert Le Gall	6 stycznia 2002
Philippe Breton	29 września 2002
Claude-Joseph Azéma	31 sierpnia 2003

Jean-Pierre Ricard
	Kardynał prezbiter
	Propter evangelium; Czynię dla Ewangelii
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	25 września 1944 ; Marsylia
	Arcybiskup Bordeaux
Okres sprawowania	2001–2019
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	5 października 1968
Nominacja biskupia	17 kwietnia 1993
Sakra biskupia	6 czerwca 1993
Kreacja kardynalska	24 marca 2006; Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Agostino
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean-Pierre Bernard Ricard (ur. 25 września 1944 w Marsylii) – francuski duchowny katolicki, arcybiskup Bordeaux w latach 2001–2019, kardynał.

Życiorys

W 1962 rozpoczął studia w seminarium w Marsylii; rok spędził w Bamako w Mali, następnie kontynuował naukę w seminarium Des Carmes w Paryżu. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 października 1968 w Marsylii z rąk miejscowego arcybiskupa Georges’a Jacquota. W czasie dalszych studiów obronił licencjat z teologii w Institut Catholique w Paryżu, uzyskał także dyplom w Institut Superieur de Pastoral Catichétique. W archidiecezji Marsylia pracował m.in. jako wikariusz i proboszcz jednej z parafii oraz diecezjalny delegat ds. seminariów. W latach 1988–1991 był sekretarzem generalnym Synodu Diecezjalnego, od 1988 także wikariuszem generalnym arcybiskupa Marsylii, kardynała Roberta Coffy'ego.

W kwietniu 1993 został mianowany biskupem pomocniczym Grenoble, ze stolicą tytularną Pulcheriopolis. Sakrę biskupią otrzymał 6 czerwca 1993 w Marsylii z rąk kardynała Coffy'ego. W lipcu 1996 został mianowany koadiutorem Montpellier, dwa miesiące później stanął na czele tej diecezji (po przejściu biskupa Louisa Boffeta w stan spoczynku). W listopadzie 1999 został wybrany na wiceprzewodniczącego Konferencji Biskupów Francji, w listopadzie 2001 został jej przewodniczącym. We wrześniu i październiku 2001 brał udział w X Sesji Zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

W grudniu 2001 został arcybiskupem Bordeaux, zastępując zmarłego kardynała Pierre Étienne Louis Eyt. W latach 2006–2011 był wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy.

1 października 2019 przeszedł na emeryturę.

W lutym 2006 papież Benedykt XVI ogłosił jego nominację kardynalską, a 24 marca 2006 kreował go kardynałem prezbiterem Sant’Agostino. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

7 listopada 2022 kardynał przyznał się do wykorzystania seksualnego 14-letniej dziewczynki, do którego miało dojść 35 lat wcześniej^[1]. 25 września 2024 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe^[2].

Bibliografia

Profil na stronie Konferencji Episkopatu Francji
sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
Jean-Pierre Ricard [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2006-02-22] (ang.).

Źródła

↑ JoannaJ. Potocka JoannaJ., Francuski kardynał przyznał się do wykorzystania seksualnego 14-latki [online], www.rmf24.pl [dostęp 2022-11-08], Cytat: Trzydzieści pięć lat temu, kiedy byłem księdzem, zachowywałem się w sposób naganny wobec 14-letniej dziewczynki - napisał. Moje zachowanie nieuchronnie spowodowało poważne i trwałe konsekwencje dla tej osoby - przyznał. (pol.).
↑ Kard. Ricard traci prawo udziału w konklawe [online], www.onet.pl [dostęp 2024-09-24] (pol.).

[1] JoannaJ. Potocka JoannaJ., Francuski kardynał przyznał się do wykorzystania seksualnego 14-latki [online], www.rmf24.pl [dostęp 2022-11-08], Cytat: Trzydzieści pięć lat temu, kiedy byłem księdzem, zachowywałem się w sposób naganny wobec 14-letniej dziewczynki - napisał. Moje zachowanie nieuchronnie spowodowało poważne i trwałe konsekwencje dla tej osoby - przyznał. (pol.).

[2] Kard. Ricard traci prawo udziału w konklawe [online], www.onet.pl [dostęp 2024-09-24] (pol.).

[1]

[2]

Wczesne średniowiecze	Delfin z Bordeaux (380–404) Amand z Bordeaux (404–410) Seweryn z Cologne (410–420) Amand z Bordeaux (420–431/432) Gallicien (od 451) Emile (od 475) Cyprien (485–511) Leon I Stary (od 520) Leon II Młody (542–564) Bertrand (566 – po 585) Gondégisile (589) Nicaise (VII – VIII wiek) Arnegisile (VII – VIII wiek) Antoni (VII – VIII wiek) Fronton (VII – VIII wiek) Verevulph (VII – VIII wiek) Sicaire (816 – po 825) Adelelme (829 – po 848) Frotaire (860–876) Adelbert (od 940) Gotfryd I (od 982)
Późne średniowiecze	Gombaud (od 989) Séguin (od 1000) Arnaud (1022) Islon z Saintes (1022–1026) Gotfryd II (1027–1043) Archambaud z Parthenay (1047–1059) Andron (1059) Joscelin z Parthenay (1060–1086) Amat d’Oloron (1088–1102) Arnaud Géraud z Cabnac (1103–1130) Gérard d’Angoulême (de Blaye) (1131–1135) Gotfryd III (1135–1158) Raimond z Mareuil (1158–1160) Hardouin (1160–1162) Bertrand z Montault (1162–1173) Guillaume Le Templier (1174–1187) Hélie z Malemort (1188–1207) Guillaume Amanieu Genewski (1207–1227) Géraud z Malemort (1227–1261) Pierre z Roncevault (1262–1270) Simon z Rochechouart (1275–1280) Guillaume III (1285–1287?) Henryk Genewski (1289–1296) Boson de Salignac (1296–1300) Bertrand de Got (1300–1305) Arnaud z Canteloup (1305) Arnaud z Canteloup (1306–1332) Pierre de Luc (1332–1345) Amanieu z Cazes (1344–1348) Bernard z Cazes (1348–1351) Amanieu de La Mothe (1351–1360) Filip z Chambarlhac (1360–1361) Hélie z Salignac (1361–1378) Guillaume IV (1378 0 1379) Raimond Bernard z Roqueis (1380–1384) François z Benévent (1384–1389) François Hugotion z Aguzzoni (1389–1412) David z Montferrand (1414–1430) Pey Berland (1430–1456) Blaise Régnier z Gréelle (1456–1467) Arthur z Montauban (1467–1478) André d’Espinay (1478–1500)
Czasy nowożytne	Jean z Foix (1501–1529) Gabriel de Gramont (1529–1530) Charles z Gramont (1530–1544) Jean du Bellay (1544–1553) Jean z Montluc (1550) François z Mauny (1553–1558) Jean du Bellay (1558–1560) Antoine Prévost z Sansac (1560–1591) Jean Le Breton (1592–1599) François d’Escoubleau de Sourdis (1599–1628) Henri d’Escoubleau de Sourdis (1629–1645) Henri z Béthune (1646–1680) Louis d’Anglure z Bourlémont (1680–1697) Armand Bazin de Bezons (1698–1719) François Élie de Voyer de Paulmy d’Argenson (1719–1728) François Honoré de Casaubon de Maniban (1729–1743) L.-Jacques d’Audibert de Lussan (1743–1769) Ferdinand-Maximillien Mériadec de Rohan-Guéméné (1769–1781) Jérôme Champion de Cicé (1781–1802)
Francja Rewolucyjna	Pierre Pacareau administrator (1791–1797) Dominique Lacombe administrator (1797–1801)
Arcybiskupi	Charles François d’Aviau du Bois de Sansay (1802–1826) Jean-Louis Lefebvre de Cheverus (1826–1836) François Auguste Ferdinand Donnet (1837–1882) François de La Bouillerie (1872–1882) Aimé-Victor-François Guilbert (1883–1889) Victor-Lucien-Sulpice Leçot (1890–1908) Pierre-Paulin Andrieu (1909–1935) Maurice Feltin (1935–1949) Paul Richaud (1950–1968) Marius Maziers (1968–1989) Pierre Eyt (1989–2001) Jean-Pierre Ricard (2001–2019) Jean-Paul James (od 2020)

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Louis-Henri Luçon (1907) Pierre-Paulin Andrieu (1907) Leon-Adolphe Amette (1911) François-Virgil Dubillard (1911) Anatole de Cabrières (1911) Hector-Irénée Sévin (1914) Auguste-René Dubourg (1916) Louis-Ernest Dubois (1916) Louis-Joseph Maurin (1916) Alexis Charost (1922) Stanislas Touchet (1922) Alexis Lépicier (1927) Charles Binet (1927) Jean Verdier (1929) Achille Liénart (1930) Alfred Baudrillart (1935) Emmanuel Suhard (1935) Eugène Tisserant (1936) Pierre Gerlier (1937) Jules Saliège (1946) Clément Roques (1946) Pierre Petit de Julleville (1946) Maurice Feltin (1953) Georges Grente (1953) Paul Richaud (1958) André Jullien (1958) Joseph-Charles Lefèbvre (1960) Joseph-Marie Martin (1965) Jean-Marie Villot (1965) Gabriel-Marie Garrone (1967) Pierre Veuillot (1967) Alexandre Renard (1967) François Marty (1969) Paul Gouyon (1969) Jean Daniélou (1969) Paul-Pierre Philippe (1973) Jean Guyot (1973) Roger Etchegaray (1979) Jean-Marie Lustiger (1983) Henri de Lubac (1983) Albert Decourtray (1985) Jacques Martin (1988) Robert Coffy (1991) Pierre Eyt (1994) Yves Congar (1994) Jean Balland (1998) Louis-Marie Billé (2001) Jean Honoré (2001) Jean-Louis Tauran (2003) Bernard Panafieu (2003) Albert Vanhoye (2006)
Byli kardynałowie	Louis Billot (1911); zrzekł się godności kardynalskiej w 1927
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Paul Poupard (1985) Jean-Pierre Ricard (2006) André Vingt-Trois (2007)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Philippe Barbarin (2003) Dominique Mamberti (2015) Jean-Marc Aveline (2022) Christophe Pierre (2023) François Bustillo (2023)