Janusz Gortat

Janusz Gortat
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1948 ; Brzozów
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 2023 ; Czeladź
Obywatelstwo	polskie
Wzrost	186 cm
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa Europy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Kazimierz Gortat (ur. 5 listopada 1948 w Brzozowie, zm. 19 grudnia 2023^[1] w Czeladzi^[2]) – polski pięściarz, dwukrotny brązowy medalista olimpijski (1972 i 1976) w wadze półciężkiej.

Życiorys

Jeden z najwybitniejszych polskich pięściarzy wagi półciężkiej, znany z doskonałej techniki, preferujący walkę defensywną. Jego głównym rywalem na arenie międzynarodowej był Jugosłowianin Mate Parlov, a w Polsce najpierw Stanisław Dragan, a potem Jacek Kucharczyk i Paweł Skrzecz. Był zawodnikiem Legii Warszawa i KSZO Ostrowiec Świętokrzyski.

Podczas XX Letnich Igrzysk Olimpijskich Monachium 1972 przegrał w półfinale z późniejszym mistrzem Mate Parlovem (Jugosławia), a podczas XXI Letnich Igrzysk Olimpijskich Montreal 1976 także z przyszłym mistrzem Leonem Spinksem ze Stanów Zjednoczonych.

Wicemistrz Europy z Belgradu 1973 w wadze półciężkiej (w finale przegrał z Parlovem). Uczestnik mistrzostw Europy z Bukaresztu 1969 (waga średnia), Madrytu 1971 (w. półciężka) i Katowic 1975 (w. półciężka). Uczestnik mistrzostw świata z 1978 r. (w. średnia).

Sześciokrotny mistrz Polski w wadze półciężkiej (1973, 1974, 1975, 1976, 1978 i 1980), pięciokrotny wicemistrz (1969 – w. średnia, 1970, 1971, 1972 i 1979), brązowy medalista z 1977. 16 razy walczył w reprezentacji Polski (15 zwycięstw), podczas meczu z reprezentacją Stanów Zjednoczonych w 1974 pokonał przyszłego mistrza olimpijskiego i zawodowego mistrza świata wszechwag Leona Spinksa.

Po zakończeniu kariery został trenerem Legii Warszawa (trenował m.in. Andrzeja Gołotę i Tomasza Adamka).

W 1972 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[3]. W 2007 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie^[4].

Życie prywatne

Ojciec koszykarza Marcina Gortata, pięściarza Roberta Gortata oraz Małgorzaty Owczarek (z d. Gortat).

Przypisy

↑ Nie żyje Janusz Gortat, dwukrotny medalista olimpijski. Przegląd Sportowy, 2023-12-19. [dostęp 2023-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-19)]. (pol.).
↑ GORTAT JANUSZ KAZIMIERZ [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-01-14] .
↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
↑ Tak wyglądał pogrzeb Janusza Gortata. Marcin Gortat i wzruszające sceny na ostatnim pożegnaniu ZDJĘCIA [online], 11 stycznia 2024 .

Bibliografia

Piotr Osmólski, Leksykon boksu, Warszawa 1989
Bogdan Tuszyński, Polscy olimpijczycy XX wieku, Wrocław 2004

Linki zewnętrzne

Janusz Gortat. olimpijski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-28)]. – sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego
RobertR. Piątek RobertR., Wolał spać, niż oglądać syna w NBA [online], Dziennik.pl, 18 czerwca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-06-21] .

[1] Nie żyje Janusz Gortat, dwukrotny medalista olimpijski. Przegląd Sportowy, 2023-12-19. [dostęp 2023-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-19)]. (pol.).

[2] GORTAT JANUSZ KAZIMIERZ [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2024-01-14] .

[3] Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.

[4] Tak wyglądał pogrzeb Janusza Gortata. Marcin Gortat i wzruszające sceny na ostatnim pożegnaniu ZDJĘCIA [online], 11 stycznia 2024 .

[1]

[2]

[3]

[4]