Przejdź do zawartości

Igor Korobow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Igor Korobow
Игорь Валентинович Коробов
Ilustracja
Generał pułkownik Igor Korobow (2017)
generał pułkownik pilot generał pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1956
Wiaźma, ZSRR

Data i miejsce śmierci

21 listopada 2018
Moskwa, Rosja

Przebieg służby
Lata służby

1973–2018

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne
Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej

Formacja

Główny Zarząd Wywiadowczy

Stanowiska

Szef Głównego Zarządu Wywiadowczego

Główne wojny i bitwy

kryzys krymski,
wojna domowa w Syrii

Odznaczenia
Bohater Federacji Rosyjskiej
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Suworowa (Federacja Rosyjska) Order Męstwa (Federacja Rosyjska) Order „Za zasługi wojskowe” Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal 850-lecia Moskwy Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal za Wyróżnienie się w Walce Medal za 200-lecie Ministerstwa Obrony Medal za Służbę w Siłach Powietrznych Medal za Powrót Krymu Medal „Za nienaganną służbę” I Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” II Klasy (ZSRR) Medal „Za nienaganną służbę” III Klasy (ZSRR)

Igor Walentinowicz Korobow (ros. Игорь Валентинович Коробов, ur. 3 sierpnia 1956 w Wiaźmie, zm. 21 listopada 2018 w Moskwie) – rosyjski lotnik i wojskowy w stopniu generała pułkownika. Szef Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej oraz zastępca szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej w latach 2016–2018.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Igor Korobow i minister obrony Federacji Rosyjskiej generał armii Siergiej Szojgu w 2016

Od 1973 służył w Armii Radzieckiej. W 1977 ukończył z wyróżnieniem Wyższą Lotniczą Szkołę Wojskową dla Pilotów i Nawigatorów w Stawropolu[1][2]. Po jej ukończeniu służył w lotnictwie radzieckim. Ukończył również Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[2].

W styczniu 2016 dekretem prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina został mianowany szefem Głównego Zarządu Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej oraz zastępcą szefa Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[3][4]. 2 lutego 2016 minister obrony Federacji Rosyjskiej Siergiej Szojgu przekazał Korobowowi uroczyście sztandar Głównego Zarządu Wywiadowczego[5].

W grudniu 2016 znalazł się na amerykańskiej liście osób dotkniętych sankcjami w związku z „działaniami mającymi na celu podważenie demokracji w Stanach Zjednoczonych[6]. Nadzorował działania wywiadu wojskowego i sił specjalnych podczas rosyjskich operacji wojskowych w Syrii, co zostało zauważone i docenione przez prezydenta Władimira Putina[7]. W 2017 otrzymał awans na stopień generała pułkownika[2].

W dniach 27–28 stycznia 2018 wraz z generałem Aleksandrem Bortnikowem i Siergiejem Naryszkinem odwiedził Stany Zjednoczone, gdzie cała trójka spotkała się w Waszyngtonie z dyrektorem CIA Mikiem Pompeo[8].

20 września 2018 jego nazwisko znalazło się na amerykańskiej liście osób objętych sankcjami w związku z rzekomą „ingerencją” w amerykańskie wybory prezydenckie w 2016[9].

Jesienią 2018 w wielu rosyjskich i zagranicznych mediach pojawiła się informacja, że Korobow jest chory na raka[10]. Generał zmarł 21 listopada 2018 po długiej i ciężkiej chorobie[11]. Kondolencje z powodu jego śmierci złożył prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin, minister obrony gen. armii Siergiej Szojgu, dyrektor Służby Wywiadu Zagranicznego Siergiej Naryszkin oraz kierownictwa rosyjskiego Ministerstwa Obrony oraz Sztabu Generalnego[12][13][14]. Pochowany został z honorami wojskowymi na cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie[15].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Jego imię, jako Bohatera Federacji Rosyjskiej, znajduje się na granitowej płycie zainstalowanej w 2017 w Skwerze Pamięci Bohaterów w Smoleńsku[16]. W 2019 w Wiaźmie odsłonięto poświęconą mu tablicę pamiątkową[2].

Ordery, odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Новый начальник ГРУ: штрихи к портрету. bmpd. [dostęp 2018-11-22].
  2. a b c d Коробов Игорь Валентинович [online], warheroes.ru [dostęp 2020-06-23].
  3. О чем говорит фигура нового начальника ГРУ [online], vz.ru [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  4. Начальником ГРУ назначен генерал-лейтенант Коробов [online], РИА Новости, 2016 [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  5. Министр обороны Российской Федерации генерал армии Сергей Шойгу вручил личный штандарт начальника Главного управления Генштаба ВС РФ генерал-лейтенанту Игорю Коробову [online], function.mil.ru [dostęp 2020-06-23].
  6. США ввели новые санкции против России [online], РИА Новости, 2016 [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  7. Торжественное мероприятие по случаю 100-летия ГРУ [online], Президент России [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  8. Сергей Горяшко, Гордон Коррера, Директор ЦРУ раскрыл тему тайной встречи с главами российских разведок, „BBC News Русская служба”, 1 lutego 2018 [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  9. CAATSA Section 231: „Addition of 33 Entities and Individuals to the List of Specified Persons and Imposition of Sanctions on the Equipment Development Department” [online], United States Department of State [dostęp 2020-06-23] (ang.).
  10. Военная разведка лишилась главного, „Коммерсантъ” [dostęp 2020-06-23].
  11. Умер начальник ГРУ Игорь Коробов [online], BFM.ru – деловой портал [dostęp 2020-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-02] (ros.).
  12. Соболезнования родным и близким Игоря Коробова [online], Президент России [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  13. Нарышкин выразил соболезнования в связи с кончиной главы ГРУ [online], РИА Новости, 2018 [dostęp 2020-06-23] (ros.).
  14. Министр обороны генерал армии Сергей Шойгу от лица руководства военного ведомства выразил соболезнования в связи со смертью начальника ГРУ генерал-полковника Игоря Коробова [online], function.mil.ru [dostęp 2020-06-23].
  15. Начальника ГРУ Коробова похоронили на Троекуровском кладбище [online], ТАСС [dostęp 2020-06-23].
  16. В Смоленске имена «забытых» героев появились на гранитной плите в сквере Памяти [online], Информагентство „О чем говорит Смоленск”, 16 sierpnia 2017 [dostęp 2020-06-23] (ros.).