Ignacy Posadzy
| Czcigodny Sługa Boży zakonnik, prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przełożony Generalny Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej | |
| Okres sprawowania |
1933–1968 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
16 października 1933 |
| Diakonat |
5 grudnia 1920 |
| Prezbiterat |
19 lutego 1921 |
| Miejsce spoczynku |
kaplica Domu Generalnego Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu |
|---|---|
| Rodzice |
Jakub, |
Ignacy Posadzy (ur. 17 lutego 1898 w Szadłowicach[1], zm. 17 stycznia 1984 w Puszczykowie) – polski duchowny katolicki, chrystusowiec oraz Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1905 wziął udział w strajku dzieci, skierowanym przeciwko wprowadzeniu języka niemieckiego na lekcjach religii w szkole w Szadłowicach. Od 1908 uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Po maturze, w 1917 wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Ze względu na I wojnę światową studia kontynuował w Münster i Fuldzie, a po jej zakończeniu w Gnieźnie i Poznaniu.
W Niemczech po raz pierwszy zetknął się z problemem polskiej emigracji, a w sposób szczególny z problemami robotników sezonowych z zaboru rosyjskiego. Postanowił, że kiedy będzie kapłanem, poświęci swój wolny czas rodakom na obcej ziemi.
19 lutego 1921 w katedrze gnieźnieńskiej, z rąk biskupa Wilhelma Kloske przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach był wikariuszem w poznańskim kościele farnym, a później prefektem w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Poznaniu. W tym czasie był również współredaktorem miesięcznika „Biblioteka Kaznodziejska” oraz „Wiadomości dla Duchowieństwa”.
Życie zakonne
[edytuj | edytuj kod]W 1929 z ramienia prymasa Polski, kard. Augusta Hlonda, odbył podróż do Brazylii, Urugwaju i Argentyny, w celu poznania warunków życia polskich emigrantów. W 1932 kard. Hlond powierzył ks. Posadzemu zorganizowanie nowego, męskiego zgromadzenia zakonnego – Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców (obecnie Zgromadzenie to nosi nazwę: Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej). W ten sposób ks. Ignacy Posadzy stał się pierwszym nowicjuszem tegoż Zgromadzenia, a po złożeniu ślubów zakonnych w 1933 został mianowany przełożonym generalnym. Urząd ten pełnił do 1968.
Pamiętając o sugestii kard. Augusta Hlonda, w 1959 założył w Morasku pod Poznaniem żeńskie zgromadzenie zakonne – Siostry Misjonarki Chrystusa Króla.
Ks. Ignacy Posadzy zmarł 17 stycznia 1984 w Puszczykowie pod Poznaniem. Został pochowany na poznańskim cmentarzu na Miłostowie, w kwaterze chrystusowców. W roku 2007 została przeprowadzona ekshumacja i doczesne szczątki o. Ignacego zostały przeniesione do kaplicy Domu Głównego w Poznaniu.
Proces beatyfikacyjny
[edytuj | edytuj kod]| Proces beatyfikacyjny Ignacego Posadzego | |
| Data | Wydarzenie |
| 16 czerwca 1999 | Pismo przełożonego generalnego Towarzystwa Chrystusowego, skierowane do arcybiskupa poznańskiego, w sprawie rozpoczęcia procedury beatyfikacyjnej |
| 23 maja 2000 | Nihil obstat Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[2] |
| 17 stycznia 2001 | Uroczyste rozpoczęcie procesu w archikatedrze poznańskiej[3] |
| 22 lutego 2001 | Przesłuchanie pierwszego świadka |
| 10 maja 2005 | Nominacja postulatora – ks. Bogusława Kozioła SChr |
| 19 września 2005 | Śmierć jednego z sędziów procesu – ks. prof. dr hab. Edwarda Nawrota |
| 30 marca 2006 | Nominacja nowego notariusza – ks. Andrzeja Orczykowskiego SChr |
| 12–13 stycznia 2007 | Ekshumacja i rekognicja jego doczesnych szczątków, przeniesienie i złożenie w kaplicy domu głównego[4] |
| 20 stycznia 2007 | Translacja jego doczesnych szczątków[5] |
| 18 kwietnia 2007 | Sesja podczas której przesłuchano ostatniego świadka |
| 6 maja 2009 | Zakończenie diecezjalnego etapu procesu beatyfikacyjnego[6] |
| 19 czerwca 2009 | Złożenie dokumentacji w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie |
| 1 lipca 2009 | Zatwierdzenie postulatora rzymskiego (ks. Tomasza Porzyckiego SChr) przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych |
| 22 sierpnia 2009 | Nominacja ks. Bogusława Kozioła SChr na wicepostulatora w procesie |
| 3 września 2009 | Dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, zezwalający na otwarcie procesu na etapie rzymskim |
| 23 listopada 2009 | Otwarcie akt procesowych w Rzymie i skierowanie ich do formalnego sprawdzenia, w celu wydania dekretu "de validitate" |
| 7 lipca 2011 | Dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych o ważności akt procesu diecezjalnego[2] |
| 1 października 2014 | Rezygnacja ks. Tomasza Porzyckiego SChr z funkcji postulatora |
| 10 kwietnia 2015 | Dekret nominacyjny przełożonego generalnego ks. Ryszarda Głowackiego SChr dla ks. Bogusawa Kozioła SChr, mianujący go na postulatora w procesie na etapie rzymskim |
| 29 maja 2015 | Zatwierdzenie ks. Bogusława Kozioła SChr przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych postulatorem rzymskim |
| 21 czerwca 2018 | Postulator złożył w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie ukończone Positio super vita, virtutibus et fama sanctitatis[7] |
| 30 listopada 2021 | Dyskusja Komisji Teologicznej nad Positio[8] |
| 1 grudnia 2021 | Komisja Teologiczna ocenia Positio pozytywnie[9] |
| 13 grudnia 2022 | Dyskusja kardynałów i biskupów dotycząca heroiczności jego cnót, która zakończyła się akceptacją przedłożonej dokumentacji[10] |
| 17 grudnia 2022 | Papież Franciszek potwierdził pozytywną opinię kardynałów i biskupów. Od tego dnia przysługuje o. Ignacemu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego[11][12] |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Polscy święci i błogosławieni
- Modlitwa za wstawiennictwem świętych
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 377.
- ↑ a b ~ 1984 ~ (Ignacy Posadzy). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2022-12-20]. (ang.).
- ↑ Ks. Tadeusz Winnicki: Zapis I sesji dochodzenia diecezjalnego. patrimonium.chrystusowcy.pl, 2001-01-25. [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Ekshumacja i rekognicja. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Translacja doczesnych szczątków sługi Bożego ks. Ignacego. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Zakończenie dochodzenia diecezjalnego. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-20].
- ↑ Złożenie „Positio” o. Ignacego w Kongregacji. [w:] Ośrodek Postulatorski Towarzystwa Chrystusowego [on-line]. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2019-03-11].
- ↑ Bogusław Kozioł, Dyskusja Komisji Teologicznej nad "Positio" o. Ignacego [online], chrystusowcy.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-11-29].
- ↑ Ks. Bogusław Kozioł SChr: Pozytywny wynik Komisji Teologów. chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-19].
- ↑ Pozytywny wynik Komisji Kardynałów i Biskupów procesu o. Ignacego. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-19].
- ↑ Ojciec Ignacy Posadzy Czcigodnym Sługą Bożym. patrimonium.chrystusowcy.pl. [dostęp 2022-12-19].
- ↑ Stolica Apostolska uznała heroiczność cnót dwóch poznańskich kapłanów. ekai.pl, 2022-12-17. [dostęp 2022-12-19].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Maria Paradowska: Wszystko dla Boga i Polonii. Życie i dzieło ks. Ignacego Posadzego. Poznań: 1998.
- B. Kozioł: Wszystko dla Boga, wszystko dla dusz... Duchowość Towarzystwa Chrystusowego według o. Ignacego Posadzego. Poznań: Hlondianum 2008.
Konferencje Czcigodnego Sługi Bożego:
- Ignacy Posadzy: Dzieła. O Kapłaństwie, Eucharystii i Kościele. red. B. Kozioł. T. I. Poznań: Hlondianum, 2006.
- Ignacy Posadzy: Dzieła. O życiu zakonnym, Towarzystwie Chrystusowym, Założycielu kard. Hlondzie, wychodźstwie. red. B. Kozioł. T. II. Poznań: Hlondianum, 2009.
- Ignacy Posadzy: Dzieła. O Bogu Trójjedynym, Matce Bożej i świętych, życiu duchowym i eschatologii. red. B. Kozioł. T. III. Poznań: Hlondianum, 2011.
- Ignacy Posadzy: Dzieła. O wychowaniu i formacji. red. B. Kozioł. T. IV. Poznań: Hlondianum, 2014.