ISO 639-3
ISO 639-3 – standard trzyliterowych kodów językowych, część serii standardów ISO 639. Jest rozszerzeniem standardu ISO 639-2. Ma na celu zebranie wszystkich istniejących języków naturalnych. Obowiązująca wersja standardu weszła w życie w lutym 2007 roku; posiada ona oznaczenie ISO 639-3:2007[1]. Poza samymi zmianami standardu, zmiany w tabeli kodów są dokonywane co roku, a wraz z publikacją zmian dostarczane są bazy pozwalające na mapowanie dowolnych wersji między sobą[2]. Standard podlega procesowi ogólnego przeglądu co pięć lat[1]. Organem rejestrującym stała się organizacja SIL International – wydawca katalogu języków Ethnologue, który posłużył jako główne źródło standardu[3]. Obecnie (marzec 2017) w standardzie znajduje się 7849 języków wraz z odpowiadającymi im kodami[4].
Porównanie z ISO 639-2
[edytuj | edytuj kod]W odróżnieniu od drugiej wersji standardu, ISO 639-3 zawiera zarówno grupy podobnych języków (zwane tamże makrojęzykami; ang. macrolanguages); jak i poszczególne elementy grup. Przykładowo ISO 639-2 posiada tylko jeden kod dla grupy języków arabskich, natomiast w trzeciej części języki arabskie są oznaczone jako makrojęzyk ara, który posiada 30 kodów dla wariantów językowych, np. aeb dla tunezyjskiej odmiany[5][6]. Możliwość mapowania kodów językowych między standardem w części trzeciej, a częściami pierwszą i drugą jest zapewniona poprzez oficjalne pliki CSV oraz deklaracje tabel bazodanowych w języku SQL udostępniane przez SIL[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b ISO 639-3:2007. International Organization for Standardization. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ ISO 639-3 Change Management. SIL. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ ISO 639-3. SIL. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ a b ISO 639-3 Downloads. SIL. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ Documentation for ISO 639 identifier: ara. SIL. [dostęp 2017-03-10].
- ↑ Scope of denotation for language identifiers. SIL. [dostęp 2017-03-10].