Heckelfon
| |
| Klasyfikacja naukowa | |
| 422.112-71 | |
| Klasyfikacja popularna | |
| instrument dęty drewniany | |
| Skala instrumentu | |
| |
| Podobne instrumenty | |
| Producenci | |
Heckelfon (niem. Heckelphon) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów dwustroikowych. Został wynaleziony w roku 1904 przez Wilhelma Heckela i jego synów. Przypomina obój, ale jest strojony oktawę niżej.
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]
Heckelfon jest dwustroikowym instrumentem z rodziny oboi, ale posiada cięższy i bardziej przenikliwy dźwięk. Jest strojony oktawę niżej od oboju, więc od A do g2[1].
Heckelfon ma mniej więcej 1,3 metra długości i jest dosyć ciężki. Podczas gry spoczywa na podłodze podtrzymywany przez mały metalowy kołek. Gra się na nim za pomocą dużego podwójnego stroika, który bardziej przypomina stroik fagotowy niż obojowy.
Mniejsze heckelfony piccolo zostały opracowane, ale wykonano ich bardzo niewiele i odniosły mniejszy sukces niż zwykłe heckelfony[2].
Zastosowanie w muzyce
[edytuj | edytuj kod]Heckelfon został po raz pierwszy wykorzystany w operze Salome Richarda Straussa. Następnie został użyty w Elektrze tego samego kompozytora.
Przykładowe utwory
[edytuj | edytuj kod]Hans Mielenz – Concerto op. 60 na heckelfon i orkiestrę.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Meyer Jürgen: Acoustics and the Performance of Music: Manual for Acousticians, Audio Engineers, Musicians, Architects and Musical Instrument Makers (Modern Acoustics and Signal Processing). New York: Springer, 2009. ISBN 0-387-09516-0.
- ↑ Marcuse Sibyl: Musical Instruments: A Comprehensive Dictionary.