Ernak

Ernak (inaczej Ernach, Ernas, Hernak, Hernach) – chan Hunów, najmłodszy ze znanych synów Attyli.

W 466 r. ze swym bratem Dengizekiem wysłał posła do Konstantynopola, żądając od cesarza Leona I Wielkiego (457-474) przywrócenia targu nad Dunajem dla Hunów. Leon I odmówił, co spowodowało inne reakcje braci. Ernak przyjął postawę pokojową i osiadł ze swoimi ludźmi w Małej Scytii (ob. Dobrudża) na statusie sprzymierzeńca cesarstwa. Nikt nie zna jego dalszych losów. Jego przyrodni bracia, Emnetzur i Ultzindur, postąpili podobnie i osiedlili się wokół fortec Utus, Oescus i Almus, a jeszcze inni koło Castra Martis nad Dunajem.

Natomiast Dengizek wszczął wojnę z cesarstwem. Zimą 467 r. wkroczył z wojskiem do Tracji z zamiarem osiedlenia się tam ze swymi ludzi i jednocześnie zażądał trybutu od cesarza. Walki zakończyły się ok. 469/470 r., kiedy to Dengizek poległ za sprawą podstępu Chelchala, Huna w służbie rzymskiej. Odciętą głowę Dengizeka wystawiono w Konstantynopolu na widok publiczny jako oznakę tryumfu.

Ernak wymieniony jest w Imienniku chanów protobułgarskich jako Irnik, syn Awitochola, protoplasty rodu Dulo (Dżulo).

Bibliografia

• Peter Heather, Upadek Cesarstwa Rzymskiego, przeł. Janusz Szczepański, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2007.
• Lech A. Tyszkiewicz, Hunowie w Europie. Ich wpływ na Cesarstwo Wschodnie i Zachodnie oraz na ludy barbarzyńskie, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, s. 166-172.
• Herwig Wolfram, Historia Gotów, przeł. Renata Darda-Staab, Irena Dębek, Krystyna Berger, z serii: „Narody i Cywilizacje”, Dom Wydawniczy Bellona, Wydawnictwo MARABUT, Warszawa-Gdańsk 2003, s. s. 304-306.
• Edward Zwolski, Kasjodor i Jordanes. Historia gocka czyli Scytyjska Europa, Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1984, s. 136-138 (Jordanes 261-266 i 272-273 ).
• Priscus, 46., 48. 1-2, 49, [w:] The Fragmentary classicising Historians of the Later Roman Empire: Eunapius, Olympiodorus, Priscus and Malchus, t. II,ed. R.C. Blockley, Liverpool 1983.