Eolozaur
Aeolosaurus | |||
Powell, 1987 | |||
Okres istnienia: kampan–mastrycht | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
(bez rangi) | Titanosauria | ||
(bez rangi) | Aeolosaurini | ||
Rodzaj |
eolozaur | ||
Gatunki | |||
|
Eolozaur (Aeolosaurus) – rodzaj zauropoda z grupy tytanozaurów (Titanosauria); jego nazwa znaczy „jaszczur Eola”, „wietrzny jaszczur”.
Żył w późnej kredzie (kampan-mastrycht) na terenach współczesnej Ameryki Południowej. Jego szczątki znaleziono w Argentynie[1].
Gatunkiem typowym jest Aeolosaurus rionegrinus, nazwany w 1987 roku przez Powella (początkowo nazwał go w swojej dysertacji doktorskiej, jednak tak utworzona nazwa jest nomen nudum), oraz A. colhuehapensis, opisany w 2007 roku przez Casala i współpracowników. Trzeci opisany gatunek, nazwany w 2011 przez Santucciego i de Arrudę-Camposa A. maximus (znany ze skamieniałości odkrytych w Brazylii)[2], został później przeniesiony do odrębnego rodzaju Arrudatitan[1].
Aeolosaurus należy do kladu Aeolosaurini, do którego według analizy przeprowadzonej przez Santucciego i Arrudę-Camposa należą również rodzaje Gondwanatitan, będący taksonem siostrzanym dla Aeolosaurus, Panamericansaurus, Rinconsaurus i Maxakalisaurus[2].
Czworonożny, roślinożerny, na grzbiecie miał płytki kostne, które prawdopodobnie chroniły go przed atakiem drapieżników.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Julian C. G. Silva Junior, Agustín G. Martinelli, Fabiano V. Iori, Thiago S. Marinho, E. Martín Hechenleitner i Max C. Langer. Reassessment of Aeolosaurus maximus, a titanosaur dinosaur from the Late Cretaceous of Southeastern Brazil. „Historical Biology: An International Journal of Paleobiology”, 2021. DOI: 10.1080/08912963.2021.1920016. (ang.).
- ↑ a b Rodrigo M. Santucci, Antonio C. de Arruda-Campos. A new sauropod (Macronaria, Titanosauria) from the Adamantina Formation, Bauru Group, Upper Cretaceous of Brazil and the phylogenetic relationships of Aeolosaurini. „Zootaxa”. 3085, s. 1–33, 2011. (ang.).