Przejdź do zawartości

Emilio de Gogorza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilio de Gogorza
Ilustracja
Imię i nazwisko

Emilio Eduardo de Gogorza

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1874
Brooklyn

Pochodzenie

hiszpańskie

Data i miejsce śmierci

10 maja 1949
Nowy Jork

Typ głosu

baryton

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak, pedagog

Emilio Eduardo de Gogorza[1][2] (ur. 29 maja 1874 w Brooklynie w stanie Nowy Jork, zm. 10 maja 1949 w Nowym Jorku[1][2]) – amerykański śpiewak (baryton) i pedagog pochodzenia hiszpańskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował u Cleto Moderatiego i Emilio Agramontego w Nowym Jorku[2]. Debiutował na scenie w 1897 roku, u boku Marceliny Sembrich-Kochańskiej[1][2]. Dawał liczne koncerty w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, występując z czołowymi orkiestrami[1][2]. W 1911 roku poślubił śpiewaczkę Emmę Eames[1][2]. Od 1925 roku uczył śpiewu w Curtis Institute of Music w Filadelfii[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 364. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1306–1307. ISBN 0-02-865527-3.