Przejdź do zawartości

EMD SD24

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
EMD SD24
Ilustracja
SD24 kolei Chicago Burlington & Quincy w 2009
Producent

Electro-Motive Diesel Stany Zjednoczone

Lata budowy

1958–1963

Układ osi

Co'Co'

Napęd
Trakcja

spalinowa

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

2400 KM (1800 kW)

Rodzaj przekładni

elektryczna

EMD SD24 − ciężka sześcioosiowa lokomotywa spalinowa produkcji amerykańskiej. Wyprodukowano 179 egzemplarzy w wersji z kabiną sterowniczą oraz 45 bez kabiny, stosowanych jako dodatkowe jednostki napędowe na liniach należących do Union Pacific Railroad. Lokomotywy SD24 budowano w latach 1958-1963 w Oddziale General Motors – Electro-Motive Division. Były pierwszą konstrukcją EMD wykorzystującą silnik Diesla z turbodoładowaniem, co dawało większą moc w porównaniu z poprzednikiem SD24, lokomotywą SD18.

Egzemplarze SD24 w zasadzie nie różniły się szczegółami poza wysokim lub niskim nosem z przodu jednostek. Wysoki nos był charakterystyczny dla egzemplarzy SD24 budowanych dla kolei Burlington oraz Southern.

Modernizacje

[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na zużycie, część lokomotyw SD24 została gruntowanie przebudowana przez właścicieli. W latach 70. XX w. w 80 lokomotywach SD24 kolei Santa Fe wymieniono jednostki napędowe, co skutkowało zmianą oznaczenia na SD26.

Zmodernizowane eksperymentalnie trzy lokomotywy SD24 linii Union Pacific oznaczono SD24m.

W latach 80. XX w. 22 zmodernizowane egzemplarze linii Chicago and North Western oznaczono SD18R.

Egzemplarze muzealne

[edytuj | edytuj kod]

Dwie lokomotywy SD24 zachowano w celach muzealnych, w tym odrestaurowany egzemplarz nr 504 w barwach kolei Burlington, który znajduje się w Illinois Railway Museum.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Pinkepank, Jerry A., The Second Diesel Spotter's Guide, Kalmbach Publishing Co., Milwaukee, WI, 1973.