Dodekan

Dodekan
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	dodekan
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H26
Masa molowa	170,34 g/mol
Wygląd	bezbarwna ciecz
	Identyfikacja
Numer CAS	112-40-3
PubChem	8182
SMILES
	CCCCCCCCCCCC
InChI
	InChI=1S/C12H26/c1-3-5-7-9-11-12-10-8-6-4-2/h3-12H2,1-2H3
	InChIKey
	SNRUBQQJIBEYMU-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,75 g/cm³; ciecz; 0,7487 g/cm³ (20 °C); ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	0,0037 mg/l
Temperatura topnienia	-9,6 °C
Temperatura wrzenia	215–217 °C
logP	6,1
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Niebezpieczeństwo
Zwroty H	H304
Zwroty P	P301+P310, P331
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Szkodliwy; (Xn)
Zwroty R	R65
Zwroty S	S62
Temperatura zapłonu	71–83 °C
Temperatura samozapłonu	203–204 °C
Numer RTECS	JR2125000
Dawka śmiertelna	LC50 142 ppm (szczur, wziewnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dodekan – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów, alkan o dwunastu atomach węgla w cząsteczce.

Stosowany jest jako rozpuszczalnik^[4], składnik ciekłych scyntylatorów^[5], a także jako rozcieńczalnik fosforanu tributylu w przetwórstwie roślin^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Dodecane, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 8182 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Dodekan (nr 297879) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
↑ ^a ^b Dodecane, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-03] (ang.).
↑ Dodecane (nr 297879) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck). [dostęp 2017-10-05].
↑ Thiago Junqueira de Castro Bezerra: Double Chooz and Reactor Neutrino Oscillation: θ₁₃ Improvement and First Effective Δm $_{31}^{2}$ Measurement, Ph.D. Theses. Tokio: Springer, 2015, s. 91. DOI: 10.1007/978-4-431-55375-5. ISBN 978-4-431-55375-5.
↑ Jan Rydberg: Solvent Extraction Principles and Practice. Marcel Dekker, 2004, s. 524. ISBN 0-8247-5063-2.

Niższe alkany (C1–C10)	metan (CH 4) etan (C 2H 6) propan (C 3H 8) butan (C 4H 10) pentan (C 5H 12) heksan (C 6H 14) heptan (C 7H 16) oktan (C 8H 18) nonan (C 9H 20) dekan (C 10H 22)
Wyższe alkany (>C10)	undekan (C 11H 24) dodekan (C 12H 26) tridekan (C 13H 28) heksadekan (C 16H 34) ikozan (C 20H 42) tetrakozan (C 24H 50) nonakozan (C 29H 60) hentriakontan (C 31H 64)