Colin Maclaurin
Colin Maclaurin (ur. 1698 w Kilmodan, Argyll, zm. 14 czerwca 1746 w Edynburgu) – szkocki matematyk[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec, pastor John Maclaurin, zmarł, gdy Colin miał sześć lat. W 1707 zmarła również jego matka i Colin był od tej pory wychowywany przez wuja Daniela Maclaurina.
W 1709 Colin Maclaurin podjął studia na Uniwersytecie w Glasgow. W wieku czternastu lat uzyskał tytuł magistra. W 1717 Maclaurin został profesorem matematyki na Uniwersytecie w Aberdeen. Od 1725 profesor matematyki na Uniwersytecie Edynburskim.
Dzieło
[edytuj | edytuj kod]Jego prace dotyczyły geometrii, analizy matematycznej i mechaniki. Zajmował się zbieżnością szeregów i teorią potencjału, podał rozwinięcie funkcji w szereg potęgowy.
Niektóre z jego ważniejszych prac:
- 1720: Geometria Organica;
- 1720: De Linearum Geometricarum Proprietatibus;
- 1742: Treatise on Fluxions (763 strony w dwóch tomach);
- 1748: Treatise on Algebra (wydana pośmiertnie);
- Account of Newton’s Discoveries
Był jednym z propagatorów metody Newtona rachunku różniczkowego i całkowego[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maclaurin Colin, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-10-02] .
- ↑ Hans Niels Jahnke: A history of analysis. Providence, RI: American Mathematical Society, 2003, s. 107. ISBN 0-8218-2623-9. OCLC 51607350.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Colin Maclaurin w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
- ISNI: 0000000083440896
- VIAF: 61658346
- LCCN: n82134386
- GND: 117517747
- BnF: 12534513m
- SUDOC: 034606580
- SBN: SBLV123643
- NLA: 35320150, 36552850
- NKC: mzk2010591561
- NTA: 069322503
- BIBSYS: 3070144
- CiNii: DA07367681
- Open Library: OL1583056A
- NUKAT: n2008151742
- OBIN: 17643
- J9U: 987007264976705171
- PTBNP: 358928
- NSK: 000489527
- BNC: 000330829
- ΕΒΕ: 239903