Był wizygockim możnym, który objął tron po obaleniu młodego króla Tulgi. Według kronikarza Fedegara, nowy monarcha szybko pozbył się najważniejszych stronników króla Tulgi. Pisze również, że zgładzono ponad 200 ludzi z najwyższej klasy i 500 z niższej; ich majątki zostały skonfiskowane a żony i córki oddane stronnikom Chindaswinta. Konsekwencją tych zdarzeń było ustabilizowanie się sukcesji władców i procesu elekcji nowych monarchów. Od 649 roku Chindaswint dzielił władzę z synem Recceswintem, który w 653 został nowym królem. W drugim roku swojego panowania wprowadził spis zwyczajowych praw wizygockich (tzw. Liber Iudicorum, potem zmodyfikowany przez jego syna), który przetrwał jako źródło prawa do XI wieku, a także później znacząco wpływał na miejscowe przepisy.
