Charles Kowal
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Odkryte planetoidy: 22 | |
---|---|
(1876) Napolitania | 31 stycznia 1970 |
(1939) Loretta | 17 października 1974 |
(1981) Midas | 6 marca 1973 |
(2060) Chiron | 18 października 1977 |
(2063) Bacchus | 24 kwietnia 1977 |
(2102) Tantalus | 27 grudnia 1975 |
(2134) Dennispalm | 24 grudnia 1976 |
(2241) Alcathous | 22 listopada 1979 |
(2340) Hathor | 22 października 1976 |
(2594) Acamas | 4 października 1978 |
(2629) Rudra | 13 września 1980 |
(3163) Randi | 28 sierpnia 1981 |
(3924) Birch[i] | 11 lutego 1977 |
(4312) Knacke[ii] | 29 listopada 1978 |
(4596) 1981 QB | 28 sierpnia 1981 |
(4688) 1980 WF | 29 listopada 1980 |
(5660) 1974 MA | 26 czerwca 1974 |
(24617) 1978 WU[ii] | 29 listopada 1978 |
(73669) 1981 WL2 | 25 listopada 1981 |
(99953) 1978 ND | 7 lipca 1978 |
(178284) 1978 WB1[ii] | 29 listopada 1978 |
(306375) 1980 RG1 | 13 września 1980 |
|
Charles Thomas Kowal (ur. 8 listopada 1940 w Buffalo, zm. 28 listopada 2011 w Cinebar[1]) – amerykański astronom.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był zdolnym astronomem amatorem, który po ukończeniu studiów w Uniwersytecie Południowej Kalifornii w 1961 roku dostał pracę na Wydziale Astronomii California Institute of Technology. Korzystał ze zdjęć z Obserwatorium Palomar.
Odkrywca dwóch księżyców Jowisza: Ledy (1974) i Temisto (1975), które później zagubiono i odkryto ponownie w 2000 roku. W 1977 podczas poszukiwań hipotetycznej planety X odkrył pierwszego centaura – planetoidę (2060) Chiron. W sumie w latach 1970–1981 odkrył 22 planetoidy[2], w tym cztery wspólnie z innymi astronomami. Na liście jego odkryć są także komety: 99P/Kowal, 104P/Kowal, 134P/Kowal-Vávrová, 143P/Kowal-Mrkos i 158P/Kowal-LINEAR. Prowadził również obserwacje gwiazd supernowych w innych galaktykach, odkrywając 83 takie obiekty[3].
Odkrył, że w latach 1612–1613 Galileusz obserwował Neptuna, jednak uznał go za słabą gwiazdę[1][4].
W 1979 został uhonorowany Medalem Jamesa Craiga Watsona.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Local Obituaries: Charles T. Kowal, discovered 2 of Jupiter’s moons. [w:] BuffaloNews.com [on-line]. 2011-12-03. [dostęp 2011-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-23)]. (ang.).
- ↑ Minor Planet Discoverers. [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2016-06-22. [dostęp 2016-08-13]. (ang.).
- ↑ List of Supernovae. [w:] Central Bureau for Astronomical Telegrams [on-line]. [dostęp 2022-08-25]. (ang.).
- ↑ DIO Awards. [w:] DIO The International Journal of Scientific History [on-line]. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jay Bitterman: Astronomy Bio...Charles Kowal. The Lake County Astronomical Society, grudzień 1998. [dostęp 2014-06-13]. (ang.).
- Absolwenci Uniwersytetu Południowej Kalifornii
- Amerykańscy astronomowie XX wieku
- Amerykańscy astronomowie XXI wieku
- Laureaci Medalu Jamesa Craiga Watsona
- Ludzie urodzeni w Buffalo
- Naukowcy polskiego pochodzenia
- Odkrywcy komet
- Odkrywcy księżyców
- Odkrywcy planetoid
- Odkrywcy supernowych
- Osoby upamiętnione nazwami komet
- Urodzeni w 1940
- Zmarli w 2011