Charles Douw van der Krap
.jpg) Charles Douw van der Krap (1950) | |
 komandor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 października 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 grudnia 1995 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1929–1958 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Charles Louis Jean François Douw van der Krap (ur. 8 października 1908 w Surabai, zm. 9 grudnia 1995 w Wassenaar) – holenderski wojskowy, oficer Koninklijke Marine, uczestnik II wojny światowej.
Wzięty do niewoli po kapitulacji Holandii w 1940 roku, czternaście razy podejmował próby ucieczki z różnych obozów jenieckich. W ostatniej, udanej, zbiegł ze Stanisławowa i przedostał się do okupowanej Warszawy. Został żołnierzem Armii Krajowej, wziął symboliczny udział w powstaniu warszawskim. Po ewakuacji do Holandii walczył w oddziale partyzantów podczas desantu pod Arnhem. Kawaler Orderu Wojskowego Wilhelma.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Charles Douw van der Krap urodził się w Surabai na Jawie, w ówczesnych Holenderskich Indiach Wschodnich, był synem plantatora. W 1929 roku ukończył Królewski Instytut Marynarki w Den Helder ze specjalnością nawigatora lotnictwa morskiego. Służył w lotnictwie Holenderskich Indii Wschodnich do sierpnia 1939 roku, gdy w związku z zaostrzającą się sytuacją międzynarodową w Europie został odwołany do metropolii. 2 września tegoż roku objął dowództwo starej kanonierki rzecznej „Balder”.
Po agresji niemieckiej w maju 1940 roku brał udział w walkach na ulicach Rotterdamu. Wzięty do niewoli, odmówił podpisania deklaracji lojalności. Przebywał między innymi w oflagach VI A Soest, VIII C Juliusburg i IV C Colditz, wielokrotnie podejmując próby ucieczki. Powiodła się czternasta, z obozu w Stanisławowie, w grudniu 1943 roku, przez podkop wykonany wspólnie z drugim uciekinierem, porucznikiem (późniejszym admirałem) Frederikiem E. Kruiminkiem. Obaj przedostali się do Warszawy, gdzie nawiązali współpracę z Armią Krajową.
Dzięki współpracy z holenderskimi pracownikami warszawskiej fabryki Philipsa uzyskał fałszywą tożsamość i zatrudnienie w fabryce. W pierwszych dniach sierpnia 1944 roku uczestniczył w powstaniu warszawskim, aż do dnia ewakuacji do Holandii wraz z innymi pracownikami Philipsa. Zaangażował się w działalność holenderskiego ruchu oporu, w oddziale partyzanckim walczył z Niemcami w czasie operacji Market Garden wspierając alianckich spadochroniarzy, a po jej fiasku wycofał się za Ren wraz z oddziałami sprzymierzonych. Powrócił do służby we flocie holenderskiej, jako oficer krążownika „Jacob van Heemskerck”. Przez pewien czas służył również na brytyjskim krążowniku „Berwick”. Wiosną 1945 roku został wysłany na wody azjatyckie.
Po zakończeniu wojny nadal służył w Koninklijke Marine, był także doradcą tworzącej się marynarki wojennej Indonezji. W stan spoczynku przeszedł w 1958 roku w stopniu komandora. W 1981 roku ukazały się drukiem jego wspomnienia Contra de Swastika (wydanie polskie Przeciw swastyce, 2011). Zmarł w Wassenaar w 1995 roku.
Był odznaczony między innymi Orderem Wojskowym Wilhelma IV klasy, Medalem Brązowego Lwa i Brązowym Krzyżem. W 1985 roku odznaczono go Krzyżem Armii Krajowej.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles J.L.F. Douw van der Krap: Przeciw swastyce. Wrocław: 2011. ISBN 978-83-245-9035-3.
- Captain C.L.J.F. Douw van der Krap [w:] www.netherlandsnavy.nl