Carl Emmermann
| |
 Korvettenkapitän
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 marca 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 marca 1990 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1934–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
6 Flotylla U-Bootów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Zatopienia: • liczba • tonaż |
|
| Odznaczenia | |
  
| |
Carl Emmermann (ur. 6 marca 1915 w Hamburgu, zm. 25 marca 1990 w Ahrensburgu) – oficer marynarki, Korvettenkapitän, dowódca niemieckich okrętów podwodnych w latach 1941–1945. W trakcie służby na tym stanowisku w Kriegsmarine, dowodził okrętami podwodnymi U-172 typu IXC i U-3037 typu XXI. Dowodząc pierwszym z nich, 10 października 1942 roku, przez wielokrotne storpedowanie zatopił brytyjski liniowiec pasażerski RMS „Orcades” o pojemności 23 500 BRT. Dowodząc U-172 zatopił 26 jednostek o łącznym tonażu 152 080 BRT. Kierował także 6. i 31. Flotyllą U-Bootów.
Został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu.
Kariera wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Służbę w Reichsmarine rozpoczął w 1934 roku, a w marcu 1939 roku – służąc w utworzonej w 1935 roku Kriegsmarine – rozpoczął szkolenie w służbie na okrętach podwodnych, które ukończył w czerwcu 1940 roku[1]. Od lipca do listopada 1940 roku przechodził trening w Morskiej Szkole Artyleryjskiej oraz w dywizjonie szkolnym U-Bootów 1. ULD. Od listopada 1940 do sierpnia 1941 roku sprawował funkcję 1. oficera wachtowego na U-A, następnie od września 1941 roku przechodził szkolenie w zakresie budowy okrętów podwodnych Baubelehrung, które ukończył w listopadzie 1941 roku[1].
5 listopada 1941 roku otrzymał swój pierwszy okręt, obejmując dowództwo U-172 typu IXC, którym kierował do 31 października 1943 roku[1]. Odbył na nim pięć patroli bojowych, zatapiając w ich trakcie 26 jednostek o łącznym tonażu 152 080 BRT[2], w tym liniowiec pasażerski RMS „Orcades” o pojemności 23 500 BRT[3]. W listopadzie 1943 roku objął dowództwo 6. Flotylli U-Bootów „Hundius”, po czym pełnił funkcję doradcy w Eksperymentalnej Grupie U-Bootów typu XXIII[1]. Od sierpnia 1944 do marca 1945 roku sprawował funkcje szkoleniowe w FdU. 3 marca 1945 roku objął U-3037, którym dowodził do 22 kwietnia 1945 roku[1]. Objął następnie dowództwo 31. Flotylli U-Bootów i ostatecznie Batalionu Morskiego „Emmermann”. Walczył w tej jednostce w obronie Hamburga i dowodził nią do kapitulacji w kwietniu 1945 roku[1]. Po zakończeniu działań wojennych został uwięziony, następnie uwolniony 2 września 1945 roku[1]. Zmarł 25 marca 1990 roku w Ahrensburgu koło Hamburga[2].
27 listopada 1942 roku – jako 133. w Kriegsmarine i 70. w U-Bootwaffe – został odznaczony Krzyżem Rycerskim, zaś 4 lipca 1943 roku otrzymał Liście Dębu – jako 256. w Wehrmachcie, 32. w Kriegsmarine i 25. we flocie podwodnej[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rainer Busch, Hans-Joachim Roll: German U-Boat Commanders of World War II. Annapolis: Naval Institute Press, 1 kwietnia 1999, s. 147. ISBN 1-55750-186-6.
- Top U-Boat Aces: Carl Emmermann. uboat.net. [dostęp 2019-10-02].
- Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present Day. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3.