Przejdź do zawartości

Bursa Starnigielska w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bursa Starnigielska
Zabytek: nr rej. A-400 z dnia 19 czerwca 1967
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Gołębia 16

Pierwszy właściciel

Uniwersytet Jagielloński

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bursa Starnigielska”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Bursa Starnigielska”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bursa Starnigielska”
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bursa Starnigielska”
Ziemia50°03′38″N 19°56′03″E/50,060556 19,934167

Bursa Starnigielska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Gołębiej 16, na Starym Mieście, mieszcząca od XVII wieku do pierwszej połowy XIX wieku bursę dla studentów Uniwersytetu Krakowskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kamienica została wzniesiona w XV wieku. W I połowie XVII wieku była własnością spadkobierców J. von Endena, starszego bractwa muzyków. W 1638 została zakupiona przez Uniwersytet Jagielloński za pieniądze z zapisu fundacyjnego lekarza Wawrzyńca Starnigiela z przeznaczeniem na bursę dla ubogich studentów. W tym czasie była dwupiętrowa, dwutraktowa i podpiwniczona. W 1724 została powiększona. W 1824 bursę zlikwidowano, a budynek sprzedano F. Boguckiemu, który przekształcił go w zajazd. W 1834 i 1837 kamienica była remontowana. Podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850 częściowo spłonęła, jednak szybko została odnowiona. W 1891 została przebudowana w stylu neobarokowym, a drewniane ganki tylnej elewacji zastąpiono balkonami. W 1965 kamienica przeszła remont generalny. W latach 1979–1986 została odnowiona, a następnie przekazana Uniwersytetowi Jagiellońskiemu, tworząc razem z sąsiednimi kamienicami: nr 14 i nr 18 zespół Kolegium Opolskiego[1].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Obecny wygląd kamienica zawdzięcza przebudowie z 1891. Ma ona trzy kondygnacje. Fasada w partii parteru jest sześcioosiowa, a w partii pięter siedmioosiowa. W trzeciej osi parteru znajduje się zachowany starszy portal, ujęty dwoma pilastrami w porządku korynckim[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000, s. 97.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]