Bloki śródkomorowe
Ten artykuł należy dopracować
Bloki śródkomorowe – zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego, mogą być wywołane niepożądanym działaniem niektórych leków, chorobami lub wadami serca.
Powstające wskutek zwolnienia lub przerwania przewodzenia bodźców elektrycznych w obrębie układu przewodzącego mięśnia komór serca. Widoczne w elektrokardiogramie.
W zależności od obrazu elektrokardiograficznego, rozróżniamy 3 główne typy bloku śródkomorowego, opisane poniżej.
Blok odnogi lub wiązki pęczka Hisa
[edytuj | edytuj kod]Sam blok przewodzenia może być dla badanego nieodczuwalny, zwłaszcza niezupełny (traktowany często jako jeden z dopuszczalnych stanów normy, gdyż występuje nawet u dzieci, młodzieży i osób o aktywnym stylu życia)
Blok może być wywołany:
- działaniem niepożądanym niektórych leków
- niewydolnością serca
- chorobą wieńcową
- kardiomiopatią
- zaburzeniami rytmu
- innymi wadami serca.
Diagnozowany zwykle z odczytu EKG, widoczny jako:
- szerokie zespoły QRS
- charakterystyczne zmiany kształtu zespołów QRS w odpowiednich odprowadzeniach przedsercowych.
Rozróżniamy:
- Blok prawej odnogi pęczka Hisa
- częściowy (niezupełny)
- całkowity
- Blok lewej odnogi pęczka Hisa
- częściowy (niezupełny)
- całkowity
- Blok przedniej wiązki lewej odnogi
- Blok tylnej wiązki lewej odnogi
Inne postacie bloku śródkomorowego
[edytuj | edytuj kod]- utrudnienie przewodnictwa śródkomorowego
- blok ogniskowy
- rozlany blok śródkomorowy
Klasyfikacja ICD10
[edytuj | edytuj kod]| kod ICD10 | nazwa choroby |
|---|---|
| ICD-10: I45.2 | Blok dwuwiązkowy |
| ICD-10: I45.3 | Blok trójwiązkowy |
| ICD-10: I45.4 | Nieokreślony blok wewnątrzkomorowy |
