Bitwa pod Komorowem
50°21′40″N 21°06′21″E/50,361111 21,105833| powstanie styczniowe | |||
| Czas |
20 czerwca 1863 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Komorów | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
przegrana powstańców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)  | |||
| 50°21′40″N 21°06′21″E/50,361111 21,105833
| |||
Bitwa pod Komorowem – jedna z bitew powstania styczniowego, stoczona 20 czerwca 1863 roku.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]20 czerwca 1863 r. oddział gen. Zygmunta Jordana przeprawił się przez Wisłę z Galicji. Wkrótce, w okolicy wsi Gace, zaatakowany został przez jedną rotę rosyjskiej piechoty. Kilku powstańców poległo, reszta wycofała się do Galicji. Drugi oddział powstańczy pod dowództwem Chościakiewicza, licząca ok. 350 piechurów i 50 kawalerzystów, przeprawiła się przez Wisłę w bród w okolicy wsi Maniów i wkrótce, na terenie folwarku Komorów, podjęła walkę z siłami rosyjskimi[1]. W międzyczasie siły rosyjskie otrzymały wsparcie i urosły do 4 rot piechoty, 2 szwadronów dragonów oraz oddziału kozaków[2].
Polacy zostali z trzech stron otoczeni przez Rosjan, z tyłu mając Wisłę. Powstańcy zaczęli cofać się przez Wisłę do Galicji. Ostatecznie bitwę przerwała burza. Moment ten tak wspominał jeden z powstańców:
Koło 4-ej godziny pozostała z całego oddziału już tylko mała garstka, a resztki te broniły się bądź w drobnych kupkach, obróciwszy się plecami do siebie, i dając odpór na wszystkie strony, bądź pojedynczo. Na jednego broniącego się godziło już kilku i kilkunastu atakujących. Jednocześnie wśród ogromnego upału dziennego ukazały się szeroko na horyzoncie groźne, czarne chmury, i zaczęła się straszna błyskawica i grzmoty. Zdawało się, że nadszedł sąd ostateczny. Wnet pociemniało i spadła ogromna nawałnica deszczowa, która rozerwała i rozpędziła walczących i położyła kres walce[3].
Bilans
[edytuj | edytuj kod]Wielu powstańców straciło życie na polu bitwy, inni potonęli próbując przeprawić się przez rzekę. Wielu pojmali Rosjanie. Łączny bilans strat to blisko 200 zabitych i ponad 100 pojmanych [1]. Życie stracili m.in. Juliusz Tarnowski i Władysław Jabłonowski. Ciała 72 powstańców pochowano w zbiorowej mogile na cmentarzu w Beszowej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jerzy Kowalczyk: Komorów. Miejsce bitwy powstańców 1863 r.. [w:] Muzeum Historii Kielc [on-line]. powstanie1863.muzeumhistoriikielc.pl. [dostęp 2013-01-13]. (pol.).
- ↑ Zieliński Stanisław: Bitwy i potyczki 1963–64; na podstawie materyałów drukowanych i rękopiśmiennych Muzeum Narodowego w Rapperswilu. Lwów: 1913.
- ↑ Jan Słomka: Bitwa pod Komorowem. [w:] Pamiętniki włościanina. Od pańszczyzny do dni dzisiejszych. [on-line]. [dostęp 2013-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)]. (pol.).