Przejdź do zawartości

Beata Tadla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beata Tadla
Beata Edyta Tadla
Ilustracja
Beata Tadla (2018)
Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1975
Legnica

Zawód, zajęcie

dziennikarka, prezenterka telewizyjna i radiowa

Narodowość

polska

Edukacja

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Pracodawca

Telewizja Polska

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Beata Edyta Tadla (ur. 14 czerwca 1975 w Legnicy) – polska dziennikarka radiowa i telewizyjna oraz prezenterka telewizyjna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest córką Ireny i Stanisława Tadlów, nauczycielki i kierownika magazynu opakowań[1]. Wychowała się w Legnicy, gdzie ukończyła I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki[2][3]. W 1991 zaczęła pracować w lokalnym Radiu Legnica. 3 września 1992 zagrała Nutelię, damę dworu w sztuce Miss baśni i bajek (reż. Krzysztof Gradowski) w Centrum Sztuki – Teatrze Dramatycznym w Legnicy[4][5]. Ukończyła szkołę muzyczną w klasie fortepianu[6] oraz studia na kierunku kulturoznawstwo i zarządzanie instytucjami kultury na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[2], a także studia podyplomowe w zakresie kształcenia głosu i mowy na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym w Warszawie[7].

W trakcie studiów była reporterką i redaktorką warszawskich rozgłośni: Eska[8], Super FM[2] i Plus[9], a także rozpoczęła pracę w telewizji – debiutowała na antenie TV Puls[10]. W sierpniu 2004 została prezenterką TVN Style, gdzie do 2006 prowadziła magazyn Klub młodej mamy[11]. Od 13 października 2005 do 27 kwietnia 2012 związana była z redakcją TVN24[12] – początkowo przygotowywała reportaże emitowane w serwisie informacyjnym Dzień na żywo, następnie prowadziła program, z czasem została też prowadzącą serwisy: Magazyn 24 godziny, Fakty po Faktach i Fakty po południu, a od 6 października 2007 do 22 kwietnia 2012 współprowadziła weekendowe wydania Faktów w TVN[13][12]. Równocześnie z działalnością dziennikarską, w 2008 była lektorką w filmie dokumentalnym Moje Camino[14], 31 marca 2012 wystąpiła na scenie Teatru Syrena w premierowym spektaklu Trójka do potęgi w reżyserii Wojciecha Malajkata[15] i zaśpiewała gościnnie w piosence Karp 2012[16].

Tadla (2014)

Od 6 listopada 2012 do 3 stycznia 2016 była gospodynią głównego wydania Wiadomości[17][18][19]. Od września 2013 do stycznia 2016 prowadziła w TVP Info program Dziś wieczorem, a od grudnia 2012 do czerwca 2013 prowadziła poniedziałkowe wydania porannego programu TVP1 Kawa czy herbata?[20]. Równocześnie angażowała się w kolejne aktorskie projekty: w 2013 wystąpiła w roli prezenterki w spektaklu telewizyjnym Bezdech, w 2014 pojawiła się gościnnie w serialu Barwy szczęścia[6] oraz wystąpiła w serialu dokumentalnym Ocalony świat, a w 2016 zagrała gościnnie w serialu Pakt. Od 9 listopada 2016 do 30 listopada 2018 współprowadziła serwis informacyjny Nowa TV – 24 godziny[21][22]. W 2017 pojawiła się w serialu Wataha. Wiosną 2018 w parze z Janem Klimentem zwyciężyła w finale ósmej edycji programu rozrywkowego Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Od stycznia 2019 współpracuje z Radiem Zet, dla którego prowadzi audycje To właśnie weekend[23] i Zet jak związki[24], a w przeszłości także program StereoTYP[25]. Od lutego do lipca 2019 współprowadziła program Bez ograniczeń w Superstacji[26][27]. Od marca 2020 do 30 stycznia 2024 była jedną z prowadzących program internetowy Onet Rano[28][29]. Współpracowała także jako wykładowca z Instytutem Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego[7]. W lutym 2024 powróciła po ośmiu latach do Telewizji Polskiej, gdzie od 3 lutego tego samego roku współprowadzi (z Tomaszem Tylickim) Pytanie na śniadanie w TVP2[30].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej pierwszym mężem był sierżant Wojska Polskiego, którego poślubiła, mając niecałe 20 lat[31][32]. W latach 2001–2014 jej mężem był dziennikarz Radosław Kietliński, z którym ma syna, Jana (ur. 2001)[2]. W latach 2013–2018 pozostawała w nieformalnym związku z prezenterem telewizyjnym Jarosławem Kretem[33], a ich rozstanie było szeroko komentowane przez ogólnopolską prasę. W 2021 wyszła za Michała Cebulę, wiceprezesa zarządu ds. pracowniczych w spółce skarbu państwa Enea Operator[34][35].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
Książki[36]
Rok Tytuł Data wydania Wydawnictwo
2009 Pokolenie '89, czyli dzieci PRL-u w wolnej Polsce[37] 11 grudnia 2009 Burda Publishing Polska
2011 Kto pyta nie błądzi. Rozmowy wielkich i niewielkich[38] 4 maja 2011 Zwierciadło
Niedziela bez Teleranka: 13 grudzień[39] 9 listopada 2011
2016 Czego oczy nie widzą: opowieści z życia (poza)telewizyjnego[40] 22 listopada 2016 Dom Wydawniczy Rebis

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 zajęła trzecie miejsce w plebiscycie Mistrz Mowy Polskiej w kategorii Vox Populi. W 2010 otrzymała w tym samym plebiscycie tytuł Mistrza Mowy Polskiej[10]. W 2013 została uznana za „najlepiej ubraną kobietę mediów”. W 2018 zwyciężyła w plebiscycie magazynu „Party” w kategorii „debiut roku”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 135, 235.
  2. ↑ a b c d Beata Tadla. tvp.pl, 2012-10-23. [dostęp 2016-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-30)].
  3. ↑ Jesteśmy numer jeden – 60 lat ILO w Legnicy, red. Halina Tamioła, Wydawnictwo Edytor, Legnica 2005, s. 300, ISBN 83-88214-64-0.
  4. ↑ Beata Tadla, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08].
  5. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 6, 11–12, 141.
  6. ↑ a b Tadla 2016 ↓, s. 144–145, 146.
  7. ↑ a b Beata Tadla współpracownik. dziennikarstwo.uni.wroc.pl. [dostęp 2018-03-04]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2020-09-29)].
  8. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 24.
  9. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 32.
  10. ↑ a b Ludzie mediów. dobrauczelnia.pl. [dostęp 2012-12-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-21)]. (pol.).
  11. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 36–37.
  12. ↑ a b pp: Beata Tadla w „Wiadomościach” już w listopadzie. wirtualnemedia.pl, 2012-10-09. [dostęp 2012-12-29].
  13. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 44, 47, 49.
  14. ↑ Beata Tadla w bazie filmpolski.pl
  15. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 142.
  16. ↑ Beata Tadla w bazie Discogs.com (ang.)
  17. ↑ pp: Beata Tadla odchodzi z TVN, zostanie prezenterką „Wiadomości”. wirtualnemedia.pl, 2012-04-30. [dostęp 2012-12-29].
  18. ↑ Beata Tadla już w grafiku prowadzących „Wiadomości”. press.pl, 2012-10-27. [dostęp 2012-12-29].
  19. ↑ Beata Tadla zwolniona z TVP. wiadomosci.onet.pl, 2015-01-14. [dostęp 2016-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
  20. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 119.
  21. ↑ Rusza Nowa TV. „Moda na sukces”, Beata Tadla i Jarosław Kulczycki. [dostęp 2016-11-11].
  22. ↑ „24 godziny” za miesiąc znikają z Nowa TV, odchodzi cały zespół programu. wirtualnemedia.pl, 2018-10-26. [dostęp 2018-11-02].
  23. ↑ Eurozet Sp, Beata Tadla w Radiu ZET. Od 12 stycznia poprowadzi nowy program – Radio ZET [online], radiozet.pl [dostęp 2018-12-29].
  24. ↑ tw: Tomasz Kammel i Robert Karpowicz w Radiu ZET, Beata Tadla z nową audycją. wirtualnemedia.pl, 26 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-31].
  25. ↑ O stereotypach w Radiu ZET. Dziś rusza nowy program Beaty Tadli [online], Radio ZET, 13 marca 2019 [dostęp 2019-03-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-01].
  26. ↑ Beata Tadla komentatorką w „Bez ograniczeń” Superstacji [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2019-02-27].
  27. ↑ Nikola Bochyńska: Zmiany w ramówce Superstacji: znika publicystyka, od poniedziałku pasmo powtórek. wirtualnemedia.pl, 26 lipca 2019. [dostęp 2019-08-31].
  28. ↑ Łukasz Szewczyk: Beata Tadla nową prowadzącą „Onet Rano”. media2.pl. [dostęp 2020-03-09].
  29. ↑ jd, Beata Tadla pożegnała się z ‘Onet Rano’ [online], wirtualnemedia.pl, 30 stycznia 2024 [dostęp 2024-03-07] (pol.).
  30. ↑ Beata Czuma, Nowa para w ‘Pytaniu na śniadanie’. Pojawią się w programie w sobotę [online], wirtualnemedia.pl, 30 stycznia 2024 [dostęp 2024-03-07] (pol.).
  31. ↑ Beata Tadla. Demakijaż. 2016. [dostęp 2024-03-07].
  32. ↑ Justyna Norbert, Beata Tadla – wiek, mąż, Instagram – ciekawostki o dziennikarce [online], styl.fm, 24 września 2021 [dostęp 2022-05-23] (pol.).
  33. ↑ Tadla 2016 ↓, s. 164.
  34. ↑ Angelika Karpińska, Beata Tadla wyszła za mąż [online], o2.pl, 16 lutego 2021.
  35. ↑ Bartosz Świderski, Już wiadomo, kim jest mąż Beaty Tadli. Pracuje w znanej spółce [online], naTemat.pl, 17 marca 2021 [dostęp 2021-03-17].
  36. ↑ Tadla, Beata (1975-). [w:] Katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych NUKAT [on-line]. [dostęp 2018-03-03].
  37. ↑ Pokolenie '89, czyli Dzieci PRL-u w wolnej Polsce [online], empik.com [dostęp 2024-09-24] (pol.).
  38. ↑ Kto pyta nie błądzi [online], empik.com [dostęp 2024-09-24] (pol.).
  39. ↑ Niedziela bez Teleranka [online], empik.com [dostęp 2024-09-24] (pol.).
  40. ↑ Czego oczy nie widzą [online], empik.com [dostęp 2024-09-24] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Beata_Tadla&oldid=75071505”